Samtíðin - 01.06.1937, Qupperneq 14

10
SAMTÍÐIN
ir það, að hafa aldrei sagt ósatt,
ef einliver spyrði þig, livorl þú
liéldir, að menn eins og' Ilallur af
Siðu og Gissur hvíti létu eingöngu
stjórnast af illum livötum í hreytni
sinni ? — — — Hvað okkur sex
viðvíkur, sem liér erum saman
komnir, þá þori ég að fullyrða, að
við leitum allir sannleikans og rétt-
lætisins og þjónum livoru tveggja
eftir megni. Enginn okkar mundi
vilja gerast andvígur því, sem liann
áliti, að væri satt og rétt. Hinu er
ekki að leyna, að við þykjumst
vísl allir hafa liöndlað sannleikann.
En það er ekki sami sannleikinn,
sem við höfum fundið. Og þannig
verður þessu sennilega liáttað, méð-
an heimurinn er bygður. Hver okk-
ar hefir þá algerlega rélt að mæla?
Það er sagt, að til sé aðeins einn
sannleiki. Hver okkar hefir fundið
þann sannleika? Og livernig er
hægt að samríma það algildri sann-
leiksást, er menn ætla sér að
þröngva öðrum til að viðurkenna
sinn sannleika?---------— Þið, sem
játið hinn forna sið, munuð svara,
að það séum við, sem gerum þá
kröfu til vkkar, að þið eigið að af-
neita því, sem þið álítið vera sann-
leika. Þetta er að vísu rétt. Trú
okkar vitjar ykkar í dag með öðr-
um hætti en við hefðum talið æski-
legt og með öðru móti en áður hef-
ir verið reynt að hoða hana. En
hafið það vandlega hugfast, að ekki
erum við valdir að þeim miklu líð-
indum, sem gerst liafa í heiminum,
og að enginn okkar her ábyrgð á
ákvörðunum og tiltektum Ólafs
Tryggvasonar. Hins vegar er okkur
það ekki síður áhugamál en ykk-
ur, að unt verði að koma í veg fyr-
ir, að liin kristna trú hljóti hér á
landi vígslu í saklausu hlóði ungra
mauna. Slíkt mundi ekki einungis
verða ykkur til óg'æfu, heldur einn-
ig okkur. Þetta segi ég ykkur í fullri
hreinskilni — og taki nú liver á sig'
sinn hluta af áhyrgðinni og heri
hann eins og hann er maður tii
------Ykkur er velkomið að gera
gys að tárum mínum. Það eru þó
tár þess manns, sem er heiðarleg-
ur og ekki illa innrættur. Þið kallið
okkur kristna menn svikara. — -—
Hvern eða hvað liöfum við svikið?
Haldið ekki, að þeir hestu okkar
sjái ekki enn það, sem golt er og
göfugt í okkar gömlu trúarbrögð-
um. En enginn sannorður maður
mun treysta sér til að neita því, að
þau eru blandin •mörgum lieiðnum
venjum, sem við liöfum ímugust á,
enda þótl þær séu enn þá víða og
viðast hvar við lýði. Runólfur, þú
hefur komið í veg fyrir úthurð
barna í þingliá þinni, að svo miklu
leyti sem slíkt er á þínu valdi, en
um bann er liér ekki að ræða af
þinni hálfu. Innan fárra daga mun
hér verða gengið að allsherjarhlóti
með mannfórnum, ef ekki verður
við því spornað. — — — Hugsið
þið nú sjálfir um afstöðu okkar, og
hvern þátt þér hafið átt í að skapa
hana! Hugleiðið einnig með nokkr-
um skilningi sjónarmið okkar
hinna, sem ekki höfum talið það
samboðið virðingu okkar, að lialda
það fast við gamlar venjur, að við
spornum algerlega við nýjungunum.
— Og látið ekki fljótfærnisleg orð