Samtíðin - 01.05.1941, Side 25

SAMTÍÐIN
17
og 3000 dollafa fyrir að syngja í út-
varp. Kvikmyndafélagið Twentieth
Centnry-Fox greiddi henni 6000
dollara fyrir það, að hún söng tvö
lög við vígslu stórhýsis, sem félagið
hafði látið reisa í Springfield í
Illinois. Hún er fvrsti negra-söngv-
ari, sem nokkru sinni hefur verið
fenginn til að syngja einsöng i
Hvíta húsinu í Washington, í návist
Handaríkjaforseta. Og þegar forset-
inn sagði: — Jæja, ungfrú Ander-
son, þér eruð alveg eins og mynd-
irnar, sem ég hef séð af yður, *—
fann söngkonan í fyrsta sinn á æv-
nini til feimni frammi fyrir áheyr-
endum sínum, og allt i einu liafði
hún steingleymt ræðunni, sem hún
öetlaði að halda við þetta tækifæri.
En þegar hún var kvödd til að
syngja í Hvíta húsinu í júní 1939
fyrir brezku konungshjónin, hélt
hún andlegu jafnvægi sínu og sál-
arró gagnvart öllum hinum tignu
aheyrendum, rétt eins og hún væri
sjálf konungborin.
ENDA ÞÓTT Ameríka vildi ekki
viðurkenna Marian Anderson
árið 1931, gleypti Evrópa þá við
henni. London, Wien, Osló og Prag
huðu í hana, hver i kapp við aðra.
■sex söngskemmtanir, sem áformað-
ar voru á Norðurlöndum, urðu að
Arið 1936 átti hún að hafa
hHggja vikna söngdvöl í Rússlandi,
011 Rússar slepptu henni ekki fyr
011 eftir þrjá mánuði. A ítaliu var
henni tekið með kostum og kynj-
11 og i París hafði engum tónlist-
örnianni tekizt að fullskipa óperuna
a undan henni, nema þeim Kreisler
og Rachmaninoff. I Finnlandi hlotn-
aðist henni sá heiður, sem tiltölulega
fáum fellur í skaut, að vera boðin
til tónskáldsins Sibeliusar.
— Við drekkum kaffi, sagði Si-
belius, er liann ha^ði boðið Marian
Anderson inn. En þegar hún hafði
sungið fyrir hann, kallaði hann: —
Ekki kaffi, heldur kampavín!
Þrátt fyrir mikla frægð er Marian
Anderson ávallt sama hæverska og
lítilláta stúlkan frá Suður-Fíla-
delfíu. Fjölskylda liennar hefur um
25 ára skeið átl heima i litlu stein-
Iiúsi. Þar naut Marian í bernsku
frábærs ástrikis foreldra sinna, enda
var hún sólargeislinn á heimilinu.
Faðir hennar, sem nú er látinn, seldi
kol og is, en móðir liennar var
kennslukona, áður en hún giftist.
Marian var snenima mjög söng-
hneigð og setti markið þegar mjög
hátt í þeim efnum. Tíu ára gömul
fékk hún að fara með föður sínum
til fornsala í því skyni að kaupa
fiðlu, sem hana hafði að undan-
förnu langað mjög til að eignast.
Fiðla'n kostaði 4 dollara, og gat Ma-
rian borgað hana með sparifé sínu.
Aftur og aftur spurði hún fornsal-
ann, hvort fiðlan væri nú áreiðan-
lega af beztu tegund, því að annars
kvaðst hún ekki vilja hana.
Fyrsta endurminning Marians er,
eins og vera ber, í samhandi við
söng. Eitt sinn, þegar hún var tæpra
þriggja áya, skildi móðir hennar
liana eftir einsamla í borðstofunni.
Veggirnir í stofunni voru fóðraðir,
og efst á veggfóðrinu, uppi við loft-
ið, var rósaborði. Litla stúlkan fór
nú að syngja fyrir sjálfa sig, og