Samtíðin - 01.06.1971, Síða 7

5. blað 38. árg,
rVlr- 373
Júní 1971
SAMTÍÐIIM
HEIIUILISBLAÐ TIL SKEMMTUIMAR OG FRÓÐLEIKS
SAMTÍÐIN kemur út mánaðarlega nema í janúar og ágúst. Ritstjóri og útgefandi: Sigurður
Skúlason, Reykjavík, simi 12526, pósthólf 472. AfgreiSslusími 18985. ÁrgjaldiS 250 kr. (erlendis
300 kr.), greiSist fyrirfram. Áskriftir miSast viS áramót. Áskriftum og áskriftargjöldum veitt
móttaka í Bókaverzlun Isafoldar, Austurstræti 8. — FélagsprentsmiSjan hf.
BÓKIN ER EIN AF DÁSEMDUM VERALDAR
ÞAÐ ER mikið viðfangsefni að stytta sér
stundir á mannsæmandi hátt. Orðið skemmtun
er dregið af skammur og merkir tilraun til að
láta fólki finnast, að tíminn sé fljótur að líða.
Svo munu margir skynsamir menn mæla, að
starf í einhverri mynd sé bezta skemmtun, sem
völ !er á. Manni, sem er önnum kafinn við
störf, getur naumast leiðzt, ef rétt er á haldið.
Þess vegna er vinnan ein mesta'blessun, sem
hugsazt getur, og það fólk er að vissu leyti
aimikunarvert, sem á sér ekki lieilbrigða
' starfsgleði.
En menn geta ekki unnið erfiðisvinnu nema
vissan hluta sólarhringsins, þetta frá 8-10 klst.
Og ef gert er ráð fyrir 7 klst. svefni, verður
þó nokkur tími afgangs. sem mikið ríður á, að
sltynsainlega sé varið. Það eru liinar svonefndu
tómstundir. Nú vill svo til, að í okkar stóra
landi býr ákaflega fámenn þjóð, en margvís-
leg störf kalla að henni, þvi hér er margt ó-
gert. íslendingum fjölgar og víða þarf að taka
hendinni til, þó að ekki sé nema við að byggja
yfir uppvaxandi fólk, veita því niannsæmandi
hiisakynni, húsmuni o. s. frv. Við höfum liitt
marga íslendinga, sem segjast vinna allt að
16 klst. á sólarhring um þessar mundir, en
yppta öxlum yfir því, segjast vera þreyttir,
kvarta uni, að þetta sé ólióflegt álag og að
þeir séu að verða lúnir fyrir aldur fram.
En sú kemur tíð, að þetta fólk mun eignast
tómstundir, sem það þarf að verja sér til
ánægju og sálubótar. Það viðfangsefni knýr á,
þegar fólk eldist. Ungt fólk virðist eiga sér
allmikiar tómstundir, margt af því kveðst vera
f
í vandræðum með að eyða þeim. Þetta vita
forustumenn skemmtanaiðnaðarins og bjóða
æskunni dægrastyttingn. Miklu fé er eytt á
þeim vígstöðvum, þar sem verið er að „drepa
tímann“, en mörgum mun þó koma saman
um, að æskan beri ekki varanleg verðmæti úr
býtum fyrir a.llt það 'fé og allan þann tíma,
sem hún sóar á skemmtanamarkaðinum.
Rosknir embættismenn, sem hið opinbera
sviptir störfum á mjög sæmilegum starfsaldri
vegna löggjafar, sem heldur hefur verið linað
á upp á síðkastið, þurfa að átta sig vel á,
hvernig þeir eigi að fara að því að verja 16
klst. daglega á sem skynsamlegastan liátt. Ýms-
ir þeirra liafa gefizt upp við það, látið brátt
mjög á sjá vegna þungbærs athafnaleysis og
dáið fyrir aldur fram.
Rosknir menn, sem sviptir eru störfum, eiga
sennilega eitt athvarf bezt: góðar bækur. Með
þær milli hanilanna eru þeir í stórkostlegum
félagsskap, sem býður þeim fræðslu og skemmt-
un, þegar þeim lientar bezt. Það hefur verið
reynt að finna upp tæki til að keppa við bæk-
urnar á þessu sviði, en þær tilraunir liafa mis-
tekizt, af þvi að þær hafa ekki staðizt bókun-
um snúning. tJtvarp og sjónvarp eru í sjálfu
sér sannkölluð tækniundur, en það, sem þau
bjóða fólki, skilur einatt lítið eftir. Sama fólk-
ið, sem las íslenzkar fornsögur áratugum sam-
an áður fyrr, var alltaf jafnhrifið af þeim, ef
ekki lirifnara og hrifnara. En okkur vantar
sígild rit á íslenzku í vasabókarbroti, sem við
getum haft meðferðis, hvert sem við förum
og auðveldlega haldið á, þegar við erum lögzt