Barnablaðið - 01.04.1963, Blaðsíða 13

Sjáðu blómin þarna!
Lena liafði sannfært hana um að
það væri ljótt að fara heim frá
félaga sínum, þegar þær hefðu það
svo skemmtilegt.
— Stúlkurnar gengu hlið við
hlið eftir veginum og til að sjá
voru þær sem beztu vinir er trúðu
hvor annarri fyrir leyndarmálum
sínum. En þetta var ekki þannig.
María gætti sín fyrir Lenu.
— Sjáðu blómin þarna! sagði
Lena og byrjaði að hlaupa.
— Þetta er húsið hennar Elsu.
Hún er á sjúkrahúsi núna, en hún
kemur bráðum heim. Við megum
ekki fara inn í garðinn, sagði
María.
— Láttu ekki svona. Það er eng-
inn heima í húsinu og þá er allt
í lagi. Komdu María, sagði Lena.
— Ég týni ekki blóm sem aðrir
eiga. Það er þjófnaður. Ég vil
ekki stela, sagði María.
— Það vil ég heldur ekki, sagði
Lena. Trúir þú því um mig? Nei,
ég vil týna þau blóm sem eru út-
sprungin. Þau verða visin þegar
Elsa kemur heim. Ekki er fallegt
að sjá visin blóm í garðinum.
— Ég þori samt ekki að taka
heim blómin. Mamma verður
bæði hrygg og reið, sagði María.
— Ég hef ekki hugsað mér að
taka blómin heim, sagði Lena.
Við getum farið með blómin til
borgarinnar og selt þau. Það er
ekki svo langt að ganga þangað
og svo gætum við líka hjólað.
María var nú komin inn í garð-
inn. Hún stóð hikandi frammi
fyrir öllum blómunum. Þetta voru
falleg blóm, sem mundu geta fært
þeim drjúga peninga. Enginn
þurfti að vita, hvernig þau væru
fengin. Aðeins ef Lena gæti þagað.
'Maríu varð órótt við þessa hugsun.
BARNABLAÐIÐ 33