Barnablaðið - 01.09.1963, Blaðsíða 7

Tvar hetjur
Kurteis og viðfeldinn var hann,
drengurinn, aðeins ellefu ára. Alls
staðar kom hann sér vel, heima, í
skólanum og meðal leikfélaganna.
Hann kunni umferðareglurnar og
hélt þær gaumgæfilega. Það bezta
sem hann átti hér á jörð var móð-
ir hans og þar næst nýtt, fallegt
reiðhjól. En dag einn skeði sorg-
iegur atburður. Hann var á hjól-
inu og í andartaks gáleysi gleymdi
hann að víkja til vinstri, varð fyrir
bíl og var fluttur í sjúkrahús. Þar
lá hann nú, sólargeisli móður
sinnar og barðist við dauðann.
Við sjúkrabeð hans stóð læknirinn
ásamt móður drengsins. Vonin
Jesúm og ekki heldur um sunnu-
dagaskólann.
Kristín var kyrr þarna næsta
dag. En mamma Evu var óróleg.
Hún sat við símann næstum því
allan daginn. Því að það er ekki
alltaf auðvelt að veita lítilli, illa
farinni og klæðlausri stúlku gott
heimili. Foreidrarnir ætluðu að
flytja og láta Kristínu frá sér. En
samt var mikið uppistand. Eva
vildi eignazt systur og lengi hafði
verið áformað að taka lítið barn
inn í heimilið. En þegar um
Kristínu var að ræða hafði allt
borið svo skyndilega að. Fyrir sitt
leyti vildi Kristín litla vera kyrr.
Að lokum var það ákveðið að
glæðist, þegar þau sjá, að hann
kemst til meðvitundar. En það var
aðeins andartak. Varirnar bærast,
hann langar að segja eitthvað.
Móðirin og læknirinn lúta niður
að honum til þess að reyna að
heyra. Þau greina fjögur orð,
skömmu síðar er hann liðið lík.
,,Það var mín sök.“
Atburði þessum lýsir skáld eitt
í fögru ljóði, sem ber nafnið
„Hetja“. Hann lýsir því, hvílík
hetjudáð er að viðurkenna mistök
sín. Setningin „það er mín sök“ er
líka þyngdarpunktur þessarar al-
varlegu frásögu.
En nú segir frá tveim hetjum.
Kristín fengi að setjast að á þessu
góða heimili. Þetta varð mesta
undrunar- og samræðuefni krakk-
anna niðri í portinu. Foreldrar
þeirra skipuðu þeim að láta Krist-
ínu vera í friði. Kristínu var leyft
að leika sér við þau. Þau vissu ekki
hve góð þau áttu að vera henni.
Og Eva var búin að eignazt
'xitla systur. Hún var frá sér numin
af gleði, þegar þær fylgdust að í
sunnudagaskólann og leiddust.
Kristín var fagnandi glöð og grét
af gleði, þegar henni var gefin
lítil bók til að líma merkin inn í
á hverjum sunnudegi.^ Lífið var
orðið bjart og blítt fyrir litla
tötrum klædda stúlku.
BARNABLAÐIÐ 67