Barnablaðið - 01.12.1963, Page 13

Hann tók ákvörðun
arteinn flýtti sér út úr hús-
inu, þar sem hann bjó
ásamt frænda sínum og konu hans.
Hann hljóp niður götuna án þess
að vita raunverulega hvert ferð-
inni væri heitið. Hann hafði ekki
ætlað sér að standa á hleri, en hann
komst ekki hjá því að heyra nafn
sitt nefnt þegar hann gekk niður
stigann og hann hafði ósjálfrátt
staðnæmst í stiganum.
— Marteinn vildi ekki láta mig
hafa ávísunina, sem hann hafði
fengið fyrir vinnu sína, sagði
frændi hans. — Hann ætlar að
\
geyma hana þar til hann byrjar í
skólanúm.
Marteinn hlustaði með mikilli
eftirtekt. Hann beið angistarfull-
ur eftir svari Söru, konu frænda
síns.
— Nú, ég vona að þú hafir feng-
ið ávísunina. Rödd Söru var
skörp.
— Nei, viðurkenndi Jim móður-
bróðir hans seinlega. — Ég vildi
tala við þig fyrst, sagði hann.
— Jim, þú veizt að við höfum
ekki efni á því að fæða drenginn,
ef hann hjálpar okkur ekki. Hann
borðar helmingi meira en við. Við
höfurn örugglega ekki efni á því
að kosta hann á skóla. Hann verð-
ur að fá þessar hugmyndir úr höfð-
inu.
Marteinn fann hvernig tilfinn-
ingar vonbrigða læstu sig um
hann. Hann langaði til að verða
arkitekt, og það þurfti langa skóla-
göngu til að ná slíku prófi.
Hann hélt áfram niður stigann
þegar hann heyrði Jim frænda
sinn tala á ný.
— Gleymdu ekki 125.000.00
króna tryggingunni, sem mamma
hans lét okkur hafa áður en hún
dó. Við hefðum ekki getað keypt
þetta hús án þeirra peninga. Ef
við hefðum ekki fengið þá, ættum
við ekki eigið heimili.
Marteinn hafði ekki stanzað
svo lengi í stiganum, en nú varð
hann að flýta sér. Þar sem hann
hljóp eftir götunni, kom honum
í hug allir þeir erfiðleikar sem
Sara hafði talað um að hún hefði
komizt í til að útvega þeim þak
yfir höfuðið. En hugsa sér það,
hans eigin peningar höfðu átt
svona mikinn þátt í því að þau
gátu eignazt húsið.
Marteinn hægði ferðina og gekk
BARNABLAÐIÐ 93