Barnablaðið - 01.09.1972, Síða 10

FRIÐUR
Dag einn á síðastliðnu sumri kom hlý-
legur, gamall maður heim til okkar með
undur fallegan ' rósavönd. Meðal hinna
mörgu, fallegu rósa, voru líka nokkrar gul-
ar ilmandi rósir.
— Þessar hérna heita PEACE, sagði
hann og benti á hinar gulu.
Þú, sem lest svolítið ensku, munt kann-
ast vel við orðið. Það þýðir friður.
Hvort sem það nú heldur er sumar eða
vetur, finnst mér, að friðarrósirnar hafi
eitthvað að „segja" okkur. Friður! Naum-
ast mun það vera nokkuð annað, sem allir
menn þrá meira. Ekki aðeins þeir, sem
svo að segja hafa stríðið stöðugt yfir höfði
sér, eða eru þátttakendur í því — heldur
einnig við — óskum einlæglega að jörðin
megi öðlast frið.
Hvers vegna koma stríð? Mörgum sinn-
um hefur þessi spurning verið lögð fram
og margvísleg eru svörin orðin við henni.
En sjáðu nú til! Strax í sandkassanum hefj-
ast óeirðirnar og þrætan heldur áfram
meðal skólafélaganna á námstímanum. —
Fullorðnir menn og konur á vinnustöðum
eiga erfitt með að unna hver öðrum frið-
ar og ein árásin býður annarri heim. Oft
eru það aðeins smámunir, sem koma deil-
unni af stað. Onauðsynlegt, finnst manni.
Vegna ósamlyndis og þess að stöðugt
halda fram sínum hlut, eyðileggst svo
margt, bæði í manninum og utan við
hann.
En, heyrðu mig nú. ættum við ekki á
þessu hausti að hugsa svolítið meira um
hann, sem megnar að umskapa hugarfar
okkar og gefa okkur frið — Jesúm.
Anný.
10