Barnablaðið - 01.12.1978, Síða 9

Drengurínn frá Íkotlandi
Hann hét Jón Paton og fæddist í Skof
landi. Jón var elstur ellefu svstkina og al1*
frá því í bernsku mótaðist hann mjög af
fordæmi föður síns. A hverju kvöldi söfn-
uðu foreldrarnir barnahópnum saman, til
bæna og biblíulestra. Þegar föt Jóns slitn-
það í ti'ú. Þú hefur ef til vill heyrt um
milljónerann sem vildi gera meðborgurum
sínum eitthvað gott á meðan hann lifði?
Hann setti upp stóra auglýsingu þar sem
hann bauðst til að greiða allar skuldir fyrir
þá sem kæmu á skrifstofu hans fyrir kl.
12 næsta dag. Daginn eftir var fullt af
fólki framan við húsið. Fólk stóð í hópum
og rökræddi. Sumir voru efablandnir, aðrir
voguðu ekki. Einn viðurkenndi hreinskiln-
islega að hann tryði ekki auglýsingunni.
Tíminn leið og klukkan nálgaðist 12. Þá
ruddu gömul hjón sér braut gegnum þröng-
ina og gengu föstum skrefum upp tröpp-
urnar og inn. Eftir smástund komu þau
aftur, hamingjusöm eins og uýgift!
— Hvernig gekk það? hrópaði fólkið.
— Hann borgaði allt, var svarið.
Nú færðist líf í hópinn, allir vildu kom-
ast inn, en nú var það of semt. Klukkan
var orðin 12.
Við fáum að reyna Jesúm ef við tökum
hann á orðinu og trúum loforðum hans.
Hér er eitt grundvallarorð, sem þú skalt
trúa, og í gegnum það taka á móti Jesú:
„Ollum þeim sem tóku við honum gaf
hann rétt til þess að verða Guðs börn.“ —
Jóh. 1, 12.
Gjörðu svo vel! Gjöfin er þín.
Josef Östby.
uðu, bað faðir hans fyrir þörfum þeirra
og Guð svaraði með því að nota kennara
Jóns. Það hlýtur að hafa verið spennandi
að lifa og hrærast í slíku audrúmslofti.
Það gerðist tíðum, að faðir Jóns gekk til
litla svefnherbergisins um daginn og börn-
in gátu heyrt liann tala við frelsara sinn.
Þegar Jón komst til fullorðinsára lagði
hann fyrir sig ýmis störf. Meðan hann var
kortagerðarmaður, varði liann matartímum
sínum til náms og lesturs, í stað þess að
leika fótbolta með félögum nnum. Vinnu-
veitandi Jóns bauð honum betri stöðu, ef
hann réði sig til hans í sjö ár. Þar sem
Jóni var ekki ennþá ljóst, hvað Guð vildi
með líf hans, vildi hann ekki ganga að
þessum skilmálum. Af þeim sökum missti
hann atvinnu sína.
Þegar hann starfaði sem kennari, fórst
honum það verk mjög vel úr hendi, en var
samt látinn víkja fyrir öðrum kennara, er
hafði meiri menntun til brunns að bera.
En við vitum að þeim sem Guð elska, sam-
verkar allt til góðs, þó að allt virðist and-
stætt okkur. Þegar Jón vann hjá borgartrú-
boðinu í Glasgow, og sagði söguna um Hann
sem veitir frið og fögnuð, voru viðbrögð
sumra steinkast og heitt vatn sem þeir helltu
yfir hann. En til voru líka þeir er fylgdu
honum upp á heyloftið í gömlu hlöðunni,
til að njóta hiblíufræðslu hans.
Þegar Jón heyrði um þörfina fyrir
kristniboða á Nýju-Suðureyjum, þráði hann
að fara. Eftir að hafa lagt málið fram
fyrir Guð í bæn, svaraði hann kallinu og
undirbjó sig í eitt ár við Biblíunám og lækn-
isfræði. Svo kom brottfarardagurinn.
Þar sem þetta gerðist fyric meira en
9