Sólskin - 01.07.1930, Page 10

Myndin hennar Siggu.
Sat hún litla Sigga
við silfurtæra lind;
heyrði vatnið hlæja
og horfði’ á stúlkumynd.
Gretti’ hún sig, hún Sigga,
og síga lét hún brún.
Stúlkan sýndist sjá það
og sama gerði hún.
Siggu þótti þetta,
en það var ei til neins;
þegar blítt hún brosti
þá brosti stúlkan eins.
Hissa hljóp hún Sigga
og heim í einum sprett,
mömmu sína sá hún
og sagði þessa frétt:
»Stúlku sá ég«, sagði’ hún,
»og sýna skal ég þér;
hún er niðri í hylnum
og hermir eftir mér«.
Mamma horfði’ á hana;
í huga gleði bjó,
kyssti Siggu sína
og sagði’, og skellihló:
8