Sólskin - 01.07.1930, Blaðsíða 44

Skugginn minn.
(Etir R. L. Stevenson).
Eg á lítinn, skrítinn skugga,
skömmin er svo líkur mér:
hleypur með mér úti og inni
alla króka, sem ég fer.
Allan daginn lappaléttur
leikur sér í kringum mig;
eins og ég, hann er á kvöldin
uppgefinn, og hvílir sig.
Það er skrítið; ha! ha! ha! ha!
hvað ’hann getur stækkað skjótt,
ekkert svipað öðrum börnum,
enginn krakki vex svo fljótt.
Stundum eins og hugur hraður
hann í tröll sér getur breytt;
stundum dregst hann saman, saman,
svo hann verður ekki neitt.
Hann er ósköp heimskur, greyið,
hann er verstur eftir nón;
engan leik hann lærir réttan,
leikur bara eins og flón.
Stundum vill hann vera glettinn,
verður skrambi upp með sér,
geiflar sig og grettir allan,
gerir hálfgert flón úr mér.
42