Sameiningin - 01.01.1891, Síða 12

í rauninni svo hulins eðlis, a5 þaö dugi naumast aö halda
því fram sem sönnun gegn vantrúuðuin vísindamönnum, er
alveg sjálfsagt eru í sínum fulla rétti til að draga það
í þessu ináli fram, sem snertir eignarréttinn. Og svo liggr
þá þessi spurning fyrir oss: Hvernig getr á. því staðið, að
frelsarinn við þetta tœkifoeri sér ástœðu til að víkja frá
hinni mildu og mannelskufullu aðferð, sem hann yfir höfuð
að tala fj lgir í kraftaverkum sínum ? Upp á því hefir
verið getið, að djöflunum hafi verið leyft að fara í svínin
í því slcyni, að fullvissa manninn eða mennina, sem krafta-
verkið kom fram við, um þaö, að sú frelsan, sem veitt var,
en sem var svo raikil, að hún var nærri því ötrúleg, væri
virkileg. Og eins hetír iíka verið komið ineð þá tilgátu,
að við það, að djöflarnir fóru sjáifviljugir burt, hafi sjúk-
lingrinn eða sjúklingarnir frelsazt frá þeiin kvölum, sem
eðliJegt er að ætla að af því hefði leitt, hefði hinir illu
andar nauðugir orðið að fara út. En eitthvað meira sýn-
ist þó þurfa að koma með, til þess að ánœgjanlegt svar
sé fengið upp á spurning þá, er vér liöfum hreift. Og
svarið er fengið, þegar maðr heldr því föstu, sem er svo
undr líklegt og að því er mér viiðist aiveg ómótmælanlegt,
að svína-eignin hefir verið ólögmæt og þar af leiðanda al-
veg rétt að refsa eigendunum með því að eyðileggja þessa
eign þeirra.
Sagan um kraftaverk þetta er sögð af guðspjallamönn-
unum með talsvært mismunanda orðalagi. þ>að gjörðist í
landi Gergesena eða í landi Gadara-manna. Hið mismun-
anda í nafninu á staðnum hetír enga þýðing að því er
það snertir, er hér er um að rœða. Plázið var augsýni-
lega partr af landi Girgósíta (5. Mós. 7, 1), sem var ein
af hinum sjö kanversku þjóðum, og var fólk það, scm þar
bjó, þar af leiðanda í trúarlegu tilliti háð lögmáli Mósesar.
En nú er í því lögmáli bann lagt niðr gegn notkan ýinsra
kjöttegunda og þar á meðal gegn nautn svínakjöts. Og
með tilliti til svína gekk lögmálshannið enn þá lengra, þar
sem jafnvel var bannað að snerta hræ þeirra (3. Mós. IL,
7 —8), og þar með var þá að sjálfsögðu gjörsamlega bönn-
uð öll notkan þeirra dýra eftir aö þau voru dauð. En það