Sameiningin - 01.09.1894, Side 4

—100—
lians, og þeirra vegna stendr hann f'rammi fyrir drottni biðjandi
og berandi fram fórn eins og þarfir þeirra útheimtu.
A líkan hátt getr undirherforingi þann dag í dag komið
fram fyrir yfirhershöfðingja, með merkjuin þeim, er táknastöðu
lians áöxlunum, og einkennum herdeildar þeirrar, sem hann til-
heyrir, á brjóstinu, og í nafni herforingja-stöðu sinnar borið
íram einhverja bœn, og er honum þá að sjálfsögðu tekið sem
fulltrúa fyrir þá sömu herdeild. Eins getr að sínu leyti amerík-
anskr borgari, er hann er staddr utanlands, og stendr undir
flaggi Bandaríkja, búizt við að verða viðrkenndr sem þegn þess
þjöðveldis með öllum þeim heiðri, er þar með fylgir,
alveg eins fullkomlega eins og hefði hann nefnt á nafn í heyr-
anda hljóði öll sambandsríki lands síns, fjörutíu og fjögur að
tölu, hvert á eftir öðru í réttiú röð svo sem deildir ríkisheildar
þeirrar, sem hann er þegnskyldr og um leið getr krafizt þess af
að veiti sér vernd. Að koma og biðja í nafni einhvers erþannig
ekki fólgið í því, að kalla upp nafn persónunnar, sem nafnið á,
heldr í því, að koma fram sem fulltrúi þeirrar sömu persónu.
Og að því er þá snertir það, sem nú er umtalsefni vort, að
koma í Jesú nafni og biðja í Jesú nafni, þá getr enginn með
réttu tileinkað sér fyrirheit þau, er Jesús hefrr geiið þeim, sem
biðja í hans nafni, fyrir það að hnýta nafn Jesú við bœn sína;
þá fyrst hefir maðr þennan rétt, þegar rnaðr kemr fram sem full-
trúi fyrir það, sem nafn Jesú táknar. þeir menn voru til ádög-
um postulanna, sem héldu, eins og margir kristnir menn nú á
tírnum ímynda sér, að maðr fengi sérstakt vald frá guði fyrir
það að nefna Jesú nafn, rétt eins og það væri einhver töfraþula.
Og menn með þessurn hugsunarhætti „tóku sér fyrir, að nefna
yfir þeim, er þjáðust af ilium öndum, nafn drottins Jesú, segj-
andi: Eg særi yðr við Jesúnr, sem Páll prédikar." Og eitt sinn,
er hinn illi andi var særðr á þennan hátt, svaraði hann og sagði
við þá: „Jesúm þekki eg, og við Pál kannast eg, en hverjir eruð
þér?“ og hinn illa anda sakaði ekki neitt, heldr þvert á móti þá,
sem tekið höfðu sér Jesú nafn í nrunn. (Pg. 19, 13—16). þeir
aftr á móti, sem höfðu anda Jesú og voru hluttakandi í eðli
hans, lifðu og breyttu og töluðu og hugsuðu í hans nafni, nutu
stöðugt velþóknunar guðs og öðluðust kraft afhæðum. Ogþeir,
sern þannig lifðu í lrans nafni, urðu sökum nafns hans fyrir