Sameiningin - 01.09.1894, Page 7

103—
á samþykkfc synodusav í fyrra um samskot til hinnar fyrirhug-
uðu skólastofnunar kirkjufélags vors hér í Vestrheimi.
A hin tvö stórmál, sem uppi voru á synodus í fyrra: frum-
varp til laga um kirkjur landsins og frumvarp til laga um
skipulag og stjórn andlegra mála í hinni íslenzku þjóðkirkju,
sýnist á þessari synodus alls ekki hafa verið minnzfc. Bæði
frumvörpin komust inn á alþing í fyrra, en hvorugfc fékk þar
framgang, og hið síðara var jafnvel alls ekki rœtt. Frá aðal-
efni þess var skýrt hér í blaðinu í íréttunum frá synodus í fyrra
(Sam. VIII, 6). Hið fyrra frumvarpið fór því meðal annars
fram, að myndaðr yrði sameiginlegr kirkjusjóðr fyrir allt land-
ið, og hafa á síðast liðnu ári margar raddir víðsvegar að úr
landinu komið frarn, bæði frá héraðsfundum og einstökum
mönnum, gegn því fyrirkomuiagi. En þeir, sem nú sátu á syn-
odus, láta ekkert til sín heyra um það mál.
Enn þá merkilegra finnst oss þó það, að hvorki ritsfcjóri
KirJejublaðsins né neinn annar skyldi með einu orði á þessari
synodus minnast á hið mikla nýmæli, er Kirkjublaðið' einmitt
á þessu ári hefir tekið upp og ritað á prógramm sitt, um að losa
kirkjuna á íslandi undan landstjórninni. Aðskilnaðr rílcis og
kirkju er vitanlega það stórkostlegasta og þýðingarmesta mál
sem komið hefir upp í íslenzku kirkjunni frá því hún varð til,
að undanskilinni trúarbótinni lútersku á 16. öldinni. Og hvort
sem fleiri eða færri kennimenn í kirkju íslands eru enn sem
komið er með því nýmæli eða ekki, þá má furðu gegna, að eng-
inn þessara synodus-manna skyldi finna hjá sér hvöfc til að
hreifa því á fundi þossum og gjöra það þar að almennu umrœðu-
efni. Mest furðar oss á því, að ritstjóri Kirkjublaðsins skyldi
ekki nofca tœkifœrið til að skýra þetta sifct eigið mál fyrir fund-
armönnum og vekja áhuga þeirra á því. Ilann var þó áðr bú-
inn að þreifa fyrir sér meðal kennilýðsins í iandinu og fá vissu
um það, að málinu myndi af mörgum vel tekið. Haun haföi eigi
löngu á undan synodus-fundi þessum í blaði sínu sagt frá áliti
6 prófasta því viðvíkjandi, og sýnt, að þeir allir, að einum und-
anteknum (séra þórarni Böðvarssyni), voru honum sammála.
Mátti því óliklegt virðast, að ritstjóri Kbl.s myndi standa einn
uppi með þetfca nýrnæli sitt á fundinum og þyrfti fyrir þá sök
að forðast að bera það þar fram, Við mótmælum hefði auðvit-