Sameiningin - 01.09.1894, Qupperneq 10

—106—
samgöngur veröi margfalt greiðari en er bæði á sjó og landi“ o.
s. frv. — Bók séra Olafs byrjar með þessari spurning: „Á
hverju hefir þjóð vor nú mesta þört?“ Og síðan er lialdið á-
fram með þessum orðum: „Á þessa leið spyr margr alvörugefínn
maðr um þessar mundir. Svörin verða ýmisleg, sem við er að
báast. Einn segir: Vér þurfum helzt af öllu meira stjórnfrelsi.
Annar: Vér þurfum að auka og bœta samgöngurnar. þriðji:
Vér þurfum að efla atvinnuvegina.“ í ritgjörð vorri stendr
noltkru á eftir því, er þegar er tilfœrt: þú hefir mikla áhyggju
og umsvif fyrir mörgu, en eitt er nauðsynlegt — segir frelsari
heimsins,------drottinn Jesús Kristr“, o. s. frv. En hjá séra
Ólafi stendr svo: „Við oss íslendinga, eins og raunar fleiri þjóð-
ir, má segja: þér hafið mjög miklar áhyggjur og umsvif fyrir
mörgu, en eitt er nauðsynlegt.“ það er auðsætt, að þetta berg-
mál af orðuni vorum í upphafs-nr.i Sameiningarinnar er frá
þýðandanum og heyrir ekki frumritinu til.
Eins og geta má nærri er margt satt og rétt í bók þessari,
og ýmsar góðar bendingar eru þar vafalaust snertandi barna-
uppeldi, sem aldrei hafa áðr verið teknar fram í riti á íslenzku.
En langt um betr finnst oss vera gengið frá ritlingi Herbert
Spencers um uppeldi, sem út var gefinn á íslenzku fyrir nokkr-
um árum. Meginreglum Spencers með ölluin lcostum þeirra og
löstum er þó fylgt í þessum nýja uppeldisleiðarvísi. Spencer
tekr, eins og kunnugt er, ekki kristindóminn með í reikning-
inn. I bók séra Ólafs er reynt að bœta úr því, en ekki kemr
það fram nema á pörtum, í einstökum köflum, sem oss finnast
standa í mjög lausu sambandi við aðalhugsan bókarinnar, nærri
því eins og þeim hafi verið boett við á eftir. Er líklegt, að
mest af því, er trúna snertir í bókinni, sé af þýðandanum skot-
ið inn í ritið frá ha.ns eigin brjósti, og að s\o miklu leyti sem
það getr samrítnzt ritinu í heild sinni, er það góðra gjalda vert.
Á bls. 12. er fundið að því, hve rœkilega fylgt hafi verið á ís-
landi „árainningunum hans Salómons, að spara ekki vöndinn,“
og í þess stað ráðið til þess að „fara vel að barninu" og „sýna
því kærleika“. þetra er ekki beppilegt. Rétt eins og áminn-
ingar þær í biblíunni, sem hér er átt við, sé nú orðnar úreltar,
dugi nú ekki lengr; og rétt eins og ekki gæti neinn sannr
kærleikr staðið á bak við aga þann, er hér er um að rœða.