Sameiningin - 01.10.1896, Blaðsíða 13

—125—
xnennt kirkjusögurit veriS til á vorri tungu, nema ef telja skal
hið afar stutta kirkjusögu-ágrip, sem linýtt var forðum aftan
við Horsters Ágrip af historíum heilagrar ritninggr, er sein-
ast var prentað í Viðey árið 1837. En nú eftir að þessi saga
fornkirkjunnar eftir séra Helga er öll út komin er vonanda, að
ekki verði þess mjög iarigt að bíða, að einhverjir íslenzkir guð-
írœðingar vekist upp til þess að leggja miðaldasögu kirkjunnar
og sögu kristninnar eftir reformazíónina fram fyi-ir almenning
þjóðar vori’ar á liennar eigin tungu. Vaxandi áhugi hjá íslenzk-
um safnaðalýð heimtar slika viðbót við bókaforða vorn. En
hvort sem lengr eða skemr líðr áðr en sú viðbót fæst, þá er nú
fyrir kirkjulega hugsanda fólk að nota sér það verk urn forn-
sögu kristninnar, er þegar er fengið. jrví af því má fá stór-
mikinn fróðleik og uppbygging í kristilegu tilliti. Lakast er,
að vér getum ekki frœtt lesehdr vora um verðið á bókinni. Og’
að líkindum er enn þáekki eitt einasta eintak til af lienni í
bókaverzlununum íslenzku hér vestan hafs. Hún er prentuð
í „ísafoldar“-prentsmiðju og fæst eflaust hjá öllum bókasölunum
í Reyjavík.
Prestaskólinn lúterski í Chicago, sem þrír af prestum
kirkjufélagsins hafa fengið guðfrœðismenntan sína á, gefr út
ofr-lítið tímarit: The Ghicago Lutheran Seminary Record, sem
gefr ágætar upplýsingar um fyrirkornulag þeirrar stofnunar og
verk það, erþar er verið að vinna. það keinr út fjórum sinnum
á ári, hvert hefti nálægt tveim örkum, og kostar árgangrinn 25
cents. það hefir einnig inni að halda margar góðar smágreinir
um biblíufrœði og kirkjumál. Og enn fremr bendir það á
nýjar bœkr, sem beztar eru í ýmsum greinum guðfrœðinnar.—
Svipað ársrit ætti prestaskólinn í Reykjavík að gefa út. það
myndi hefja hann í áliti og verða bæði guðfrœðisnemendum og
prestum til gagns. þeir dr. Pétr Pétrsson og Sigurðr Melsteð
byrjuðu að gefa út slíkt ársrit skömmu eftir að prestaskólinn
var á stofn settr um miðja öldina, og þó að það ekki bæri sig þá
og hætti með fyrsta árganginum (1850), ]xá ætti ekki að þurfa
að fara svo nú, ef ritið væri vel og heppilega úr garði gjört.
Einkum ltœmi sér vel að þar væri bent á beztu nýjar guðfrœðis-