Sameiningin - 01.06.1898, Blaðsíða 7

og meS því a<5 láta amla vorn dvelja á lífsins löndum langt burt
frá heimsins hégóma og holdsins nautnum. Ekkert ætti að
draga úr hátíðleik hinnar helgu skilnaðarstundar. þar sem
einhverjir fella tár yfirdánum ástvini,ætti hver hljómr aðþagna
og heilög ró aS hvíla yfir öllu. það má breyta hinni sáru sakn-
aðarstund í guðlega sælustund, þegar þeir, sem syrgja, fá að
syrgja í heilögum friði og fá að gráta sinn harm við hjarta hins
himneska huggara án þess að trufiast af heimsskarkalanum
eða liinum lægri hvötum eðlis síns—holdsnautninni. Smám-
saman lærum vér vafalaust að jarða vora dauðu með meiri lotn-
ing, rósemi og heilagleik. þegar vér verðum ineir andlega
sinnaðir, þolum vér ekki lengr hina „holdlegu hyggju“, sem
birtist í ósiðunum við útfarir framliðinna hjá oss.
Hér hafa verið nefndir nokkrir ósiðir í sambandi við þær
athafnir, sem eiga að vera heilagar og guðlegar. Væri ekki
gjöranda að hugsa betr um hin einstöku atriði, sem bent hefir
nú verið á ? Og skyldi hinum einstaka manni, sem línur þessar
hefir lesið, lítast að gjöra það, sem í hans valdi stendr til að út-
rýma öllurn ósiðum, en prýða guðsþjónustur vorar og helgar at-
hafnir ineð lýtalausu framferði guði til dýrðar, þá blessi drott-
inn þann mann og gefi honum himneskan fögnuð í sálu sína.
þýðing þess og gagn að vera meðliinr
kirkjunnar.
Eftir E. Sicavlan, prest í Norvegi.
Úr Lutli. Kirketidende. Snúið heúr séra Friðrik J. Bergmann.
4. þegar rœða skal um þýðing kirkjunnar fyrir einstak-
inginn, verðum vér enn fremr að benda á eitt, sem næsta þungt
er á metunum. það er starf kirkjunnar á liknarverkanna
svæði. Hér hefir kirkjan fengið frá drottni sínum bæði boð
hans og eigið dœmi til eftirbreytni. Hér hefir kirkjan næsta
víðlent, vér gætum sagt nærri takmarkalaust svæði fyrir starf-
semi sína. Hvílíka þýðing hefir þessi þjónusta kirkjunnar,
starfsemi hins þjónanda kærleika gagnvart hverjum einstakl-
ingi! Næst gæti það legið að hugsa nú um, hve mikið er í það