Sameiningin - 01.11.1898, Blaðsíða 7

—135-
ventista á íslandi, hr. D. Östlund, hefir meS styrk trúarbræSra
sinna ge.fið bók þessa út í íslenzkri þýöing og lætr á íslandi selja
hana í laglegu léreftsbandi fyrir kr. 1.50.
Bókinni er skift í þrettán þætti með þessum fyrirsögnum:
„Kærleikr guðs til mannanna" (inngangr), ,,J)örf syudarans á
Kristi“, „Aftrhvarf", „Syndajátning“, „Að fela sig guði“, „Trú
mannsins — viðtökurnar hjá guði“, „Einkennin á lærisveini
Krists'-, „Að verða samgróinn Kristi“, „Kristilegt líferni“, „þekk-
ing á guði“, „Blessan bœnarinnar", „Hvernig eigum vér að fara
með efasemdirnar ?“, „Fögnuðr í drottni".
Konan, sem ritað hefir þessa bók, heyrir til þeirri deild að-
ventista, er nefnist „sjöunda dags aðventistar", og heíir hún rit-
að eigi all-fáar bœkr til vitnisburðar um kristindóminn eftir því,
sem hún og hennar fólk hafa hann skilið, og ber þar mikið á
trúarlegum vitrunum eða nýjum opinberunum eftir því, sem dr.
H. K. Carroll, ritstjóra blaðsins „The Independent“ í New York
segist frá. En dr. Carroll er sá maðr, sem bezt veit deili á sér-
kennum hinna ýmsu kristnu trúarflokka í Bandaríkjunum og
allra manna kunnugastr er þar að lútandi bókmenntum.
það hefir verið tekið fram af blöðunum á íslandi, sem
minnzt hafa á bók þossa, að þar beri ekkert á lærdóinum þeim,
sem aðgreina aðventista frá öðrum kristnum trúardeildum. Og
það er í rauninni satt. Aðaleinkenni alla aðventista er trú þeirra
á það, aö Kristr sé mjög bráðlega væntanlegr aftr hingað á jörð-
ina í sýnilegri mynd, og leggja þeir allir mjög mikla áherzlu á
það trúaratriði. þetta kemr alls ekki fram í bókinni. Ekki
heldr sú sérstaka kenning „sjöunda dags aðventistanna", sem að-
greinir þann flokk frá öðrum aðventistaflokkum, að kristnir
menn eigi eins og ísraelsmenn til forna að halda laugardaginn
heilagan. Og ekki heldr sú kenning, sem þeir og fleiri aðvent-
istar halda fram, að ódauðlegleilti sálarinnar sé að eins til fyrir
þá, sem í lifandi trú ganga Jesú Kristi á hönd hér á náðartím-
anum. þá hafa aðventistar það og sameiginlegt með baptistum,
að þeir hafna skírn ungbarna. En ekki er heldr neitthreift við
því í bók þessari. Hinsvegar ber þó bókin það með sér, að hún
er ekki upprunnin í lútersku kirkjunni. Og kemr það meðal
annars fram í því, að sakramentin, skírnin og kvöld-
máltíðin, eru þar hvergi nefnd á nafn. því frá lútersku sjónar-