Sameiningin - 01.11.1898, Blaðsíða 10

—138—
„Syndari gæti ekki verið farsæll í návist guðs ; hann myndi
fælast frá samfélagi viS hinar helgu verur. 1 himninum myndi
hann engrar gleði geta notið, þótt honum væri leyft að koma
þangað. Hinn sjálfselskulausi kærleikr, sem þar drottnar, þar
sem hinn eilífí kærleikr endrsptglast í hverju einasta hjarta,
myndi ekki vekja neinn endrhljóm í hjarta hans. Hugsanir
hans, hugðmál og hvatir myndi verða allt öðruvísi en þær, sem
hinir syndlausu himinbúar láta leiðast af. Hann myndi verða
sem hjáróma rödd í hinni himnesku samhljóðan. Himininn yrði
kvalastaðr fyrir hann. Hann myndi leitast við að fela sig fyrir
honum, sem er Ijós himinsins og allr hinn himneski fögnuðr
streymir út frá. það er ekkert gjörræðisbann frá guðs hálfu,
sem útilokar hina óguðlegu frá himnaríki; þeir eru útilokaðir
af þvú að þeir eru óhœfir til þess að vera í þeim félagsskap, sem
þar er. Fyrir þá myndi guðs dýrð verða eyðandi eldr.“
Eins mætti benda á það, sem stendr á fyrstu blaðsíðum
kaflans um „þekking á guði“, þar sem sýnt er fram á, hvernig guð
talar til mannanna gegnum náttúruna, og athygli að því leidd,
hvernig Jesús með kenning sinni bjálpar mönnum til þess að lesa
sannindi sáluhjálparinnar út úr náttúrunnar opinberunarbók.
En íslenzka þýðingin á bókinni er með talsveröum göllum.
Málsgreinaskipan er sumsstaðar all-fjarri íslenzkri hugsan og
jafnvel óviðkunnanleg orð, leiðinleg ný-yrði, ekki svo mjög fá,
eins og t. a. m. ,,fyrirdœmi“ (sama sem eftirdœmi eða fyrirmynd),
„kappkostun“, „syndugleiki11, „meðhyggð", „hugðmál'-. — þol-
fa.ll af nafninu Jesús ætti að vera Jesúvi, en ekki Jesú, sem er
eignarfall og þágufall. — En einna óíslenzkulegast af öllu er það,
hve oft er talað í ókominni tíð, þar sem nútíð ætti að vera eftir
eðlilegri hugsan hjá oss. þannig á bls. 98: „Kærleikr Krists
mun lýsa sér“, og: „Hann mun velíja elsku“; á bls. 122: „þeir,
sem leita i raun og veru samfélagsins við guð, munu sœkja
bœnarmót", og: „þeir munu láta í ljósi alvarlega löngun"; á
bls. 124 : „þeir, sem hafa opnað hjörtu sín......, munu ganga
í helgara lofti“, og: „þeir munu sífellt hafa samneyti við him-
ininn“. Og á bls. 125 kemr jafnvel ein ritningargrein afbökuð
á sama hátt: „Eg hefi útvalið yðr........svo að hv«rs þér biðjið
föðurinn í mínu nafni, það mun hann veita yðr“—í staðinn fyrir:
„-----það veiti hann yðr“, eins og stendr í nýja testamentinu