Sameiningin - 01.11.1898, Blaðsíða 8

—136—
miSi myndi allir telja alveg sjálfsagt, að þau dyrmætu náöar-
meðul væri fyllilega tekin til greina í þeim bókum öllum, sem
ritaðar eru í þeim tilgangi að sýna mönnum veginn til Krists.
í upphafi kaflans um „að verða samgróinn Kristi" er ofr lítið
drepið á endrfœðinguna, og það lítið, sem þar er sagt um það
mál, er rétt; en þar vantar það, að minnzt sé á skírnina sem laug
endrfœðingarinnar, sem auðvitað hefði verið gjört, ef maðr með
algjörlega biblíulegri skoðan á því máli hefði ritað bókina.
Kenning bókarinnar um aftrhvarfið er og ekki alveg rétt. þann-
ig t. a. m. þessi orð á 32. bls.: „Satt er það, að aítrhvarfið verðr
að fara á undan fyrirgefningunni, því að þau hjörtu ein, er iðr-
andi eru og sundrkramin, finna þörfina á frelsaranum." Hér
sýnist orðið aftrlivarf eiga að merkja nákvæmlega hið sama sem
iðrunartilfinningin i'tt af syndinni — hvorki meira né minna.
En þetta kemr í bága við einkenninguna á aftrhvarfinu, sem
skömmu áðr er gefin í sama kaflanum (á bls. 28), þar sem tekið
er fram, að aftrhvarfíð feli i sér hryggð yfir syndinni o g f r á-
hvarffráhenni. í kaflanum „um blessan bœnarinnar“ er
að eins lauslega drepið ábœnina íJesú nafni (á bls. 125).
þar hefði þurft að gjöra miklu betr grein fyrir því, hvað það er
að biðja í Jesú nafni. En sá ófullkomleiki, er þar kemr fram, á
vissulega eigi síðr heima í mörgum íslenzkum guðsorðabókum.
Um sælu hins kristilega trúarlífs er mikið talað og að flestu
vel. Seinasti kafli bókarinnar, „Fögnuðr í drottni“, hljóðar allr
um það mál. En aftr á móti virðist oss langt um of lítið gjört
úr sársauka trúarlífsins. Og því atriði má þó sannarlega aldrei
gleyma á leiðinni til Krists. það er og einkennilegt fyrir bók
þessa, að allsstaðar sýnist út frá því vera gengið, að menn sé
ekki og geti ekki verið komnir í iífssamband við Jesúm Krist
meðan þeir enn eru á barnsaldri. Og stendr sá eiginlegleiki
bókarinnar skiljanlega í sambandi við hinn ófullkomna skiln-
ing höfundarins á skírninni og endrfœðingunni.
Tilætlanin ei’, að framsetningin öll sé samvizkusamlega
byggð á guðs orði heilagrar ritningar. Enda úir þar og grúir af
ritningargreinum, En sumsstaðar er þeim miðr heppilega kom-
ið fyrir og öfugr skilningr í þær lagðr. þannig á bls. 77, þar
sem svo stendr: „Jesús sagði um sjálfan sig áðr en hann kom til
jarðríkis: ,Mig langar til að gjöra þinn vilja, minn guð, og þitt