Sameiningin

Árgangur

Sameiningin - 01.11.1900, Blaðsíða 6

Sameiningin - 01.11.1900, Blaðsíða 6
til þess að varna því, aö kristni næöi aS ganga yfir lancliS. ÁkváSu þeir, aS tveim mönnum skyldi blótaS fyrir hvern landsfjórSung, En í annan staS höfSu kristnir menn lík sam- tök sín á milli. þar varS þaS aS samþykkt, aS úr þeirra flokki skyldi fórnaS tveim mönnum fyrir hvern fjórSung lands- ins hinum sanna guSi til handa, ekki, eins og heiSingjarnir, óbótamönnum og illmennum, heldr þeim, er héti því aS lifa ]?ví betr og syndvarlegar en áSr. þessi lifandi fórn var kölluS sigrgjöf viS drottin vorn Jesúm Krist. Frá þessu er sagt í Kristnisögu og víSar. Og enn fremr því, hverjir þeir menn hafi veriS, er gáfu sig fram til þannig lagaSrar fórnargjörSar. þeir Gizur og Hjalti, er tillöguna báru fram, unnu heitiS fyrir sinn fjórSung, SunnlendingafjórSung; SíSu-Hallr og þorleifr, aS auknefni hinn kristni, úr Krossavík í ReySarfirSi fyrir Aust- firSinga ; Hlenni hinn gamli úr Sarurbœ í EyjafirSi og þor- varSr SpakböSvarsson fyrir NorSlendinga. En fyrir Vest- firSingafjórSung fékkst fyrst aS sins einn maSr, Gestr Odd- leifsson frá Haga á BarSaströnd. þar sýndust menn þá ætla að verða í vandræSum. Eftir nokkra bið gaf sig þó Ormr KoSránsson fram, bróSir þorvaldar víSförla, þess er fyrst hafði hafið kristniboðið á Islandi meS Friðrik biskupi hinum saxlenzka. Hann bjó á þessari tíS í Borgarfirði og hafði til þessa ekki kristnazt. En nú bauðst hann til aS fylla flokk kristinna manna og ganga undir fórnargjörðarheitiS fyrir sinn landsfjórðung ásamtGesti, ef þeir vildi þiggja. BoS haus var þegið og hann skírðr. —- AS því, er snertir heit þetta frá hálfu hinna kristnu manna, segir nú dr. Olsen, að sagan sé nokkuS grunsöm. En ástœSur þær, er hann kemr meS þeirri grun- semd til stuðnings, eru að ætlan vorri mjög léttar á metum. Ein er sú, að þegar búið sé að telja þá alla upp, er heitiS unnu, þá sé um leið unnin upp nöfn flestallra heldri mann- anna, sem áðr er um sagt að hafi verið riSnir við kristniboðiS í landinu. En var ekki eðlilegra en allt annaS, að þeir, sem mest höfðu veriS viS það mál riSnir og mestan áhuga höfSu þar sýnt, yrði nálega sjálfkjörnir til þess að vinna heitið? Af þeim, sem áSr studdu að kristniboSinu víðsvegar um land, mundu menn á þeirri tíð, er fornsögurnar voru í letr fœrðar,

x

Sameiningin

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Sameiningin
https://timarit.is/publication/673

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.