Freyja - 01.02.1903, Síða 11

75
,,«i eg-oii vassa siálið sem frelsið íinnur
,,né friðar og sameinar lieimsins pai'ta.
.,Ei hugvitið eitt né djarflr dðmar,
,,er drepa þá brotiegu’ og engu hlifa.
„Ei kjarkurinn einn, sem karhnennskau rómar,
,,ei kylfur sem íijok pg sirin upp ríftu
„Nei, mannanna sftr þarf að mýkja og græða,
„það er mannúð ug ka rleikur að eins, sem liæta,
,„og hin viðkvætnu hjörtu’ er af öiilinu blæða,
,,og beiskjuna deyfa, en aldiv3i græta.
„Það er þejíking á táisnörum, tapi og falli.
„Það er táp, sem að sýnir í raununum gildi.
„Það eru’ raungæði' er sjá að liið rangá er galli.
,,Það er r.ðttlætL, temprað af ástríki og mildi.“
Ó, systurl það er konunnar kraftiitla hönd,
sem knútana leysir og þræidómsins bönd.
Það er konunnar blíða, sem laðar og leiðir
til lukku og frama, og vegina greiðir.
Það er konunnar tilflnning—viðkvæmnin veik,
áem valina kannar og líkin bleik,
og grætúr hina látnu, en iiðsinnir hinum.
Já, liðsinnir fjandmönnum allt eins og vinum.
Og móðirin ein getur mannað lieiminn
ef á manndóiu siiin eigin liún væri’ eklci gleymin,
og sonu frá barhdómi sína upp fræðir
«i singirni hjá þeim, en kærleikann glæðir.
Því heiminn ef ætlið þðr eitthvað að liæta
að uppeldi barnanna fyrst er að gæta.
Svo tendraðu’ 6 kona, kærleikans glóðir
og kenndu þér sjálfri að verða móðir.
Því liið eina. sem sameinar systur og bræður
eru s a n n i r feður og g ó ð a r mæður.
M. ./. BenedJctsson.