Sameiningin - 01.06.1903, Blaðsíða 3

5i
eran“, er út er gefiö í Philadelphia. Áðr hafði hún birzt
nokkuð lengri í tveim öðrum kirkjublöðum. En höfundr
greinarinnar er William Allen Knight, sem hefir skýringarnar
á sálminum eftir Sýrlendingi einum kristnum, er hann segir
verið hafi gestr sinn.
Vanalega hefir það verið skilið svo í kristinni kirkju, að
sálmr sá, sem hér er um að rœða, byrji með líkingarmáli,
sem miðað er við austrlenzkt hjarðmannalíf, en að þegar
líðr á sálminn — alt frá upphafi 5. versins —, þá breytist
líkingarmálið, þannig, að þá sé farið að hugsa um ríkulegt
borðhald innanhúss — veizlusal — eins ög í dœmisögu frelsar-
ans um hina miklu kvöldmáltíð. En það, segir hinn sýrlenzki
maðr, raskar samrœmi líkingarmálsins, skemmir hugsan höf-
undarins og óprýðir sálminn. Líkingarmálið í sálminum öll-
um, frá upphafi til enda, er — eftir því, sem sá maðr fullyrti—•
miðað við hjarðmannalífið. Og þegar vér hugsum til Davíðs
konungs, sem í œsku var smaladrengr, hans, sem ávallt meðal
Gyðinga og í kristinni kirkju hefir verið talinn höfundr sálms
þessa, þá er sú skoðan í mesta máta sennileg.
, ,Sálmrinn allr er einfaldr hirðissálmr11—segir Sýrlend-
ingrinn. ,,Menn gæti að, hvernig þar frá fyrsta orði til síð-
asta er lýst hirðis-starfseminni og hjarðlífinu lið fyrir lið.
,,‘Drottinn er minn hirðir; mig mun ekkert bresta’.
Með þessum orðum hefr skáldið upp söngrödd sína. Á
þennan streng er þar slegin fyrsta nótan í sálminum og henni
síðan haldið stöðugt þangað til hin angrblíða rödd deyr út
um leið og söngrinn endar. Allt, sem á eftir fer, kemr ineð
sömu hugsanina í margbreytilegum geislabrotum.
,,‘ígrœnu haglendi lætr hann mig hvílast’: — nœring,
hvíld. ‘Að hœgt rennanda vatni leiðir hann mig’: — hress-
ing. Þér hugsið hér úm loeki, sem líða áfram með veikum
straumi; en með því móti fáið þér aðra hugmynd um hvíldina
en þá, er vakað hefir fyrir sálmaskáldinu. Það er lítið um ár
og lœki í hjarðmanna-héruðunum eystra, og hjarðmennirnir
reiða sig ekki á þau vatnsból. Iíœgt rennanda vatn merkir
á hjarðmannamáli brunna og vatnsþrór; og þangað leiða
hirðarnir sauðina, ekki til þess að veita þeim hvíld, heldr ti