Sameiningin - 01.03.1905, Blaðsíða 11

7
skap, Ijómandi andstœSum og nöprustu árásum á þá mennv
er trúa á guö, Krist, himnaríki, og haföi eg aldrei áör heyrt
neitt þvílíkt. Hann gekk fram af sjálfum sér, og er þá mikiö
sagt.
Rœðan endaði við það, að við kornum á miðjárnbrautar-
stöðina f Indianapolis, nálega tveim klukkustundum eftir að
rceðan var hafin. Þegar við vorum komnir út úr vagninum,
Skildum við. Fór hann á hótel eitt, en eg til bróður míns,
sem átti heima langt burt í norðaustrparti bœjarins. Fg átti
þéss kost ab taka mér strætisvagn, en eg kaus heldr að fara
íótgangandi, því hugsanir mínar voru allar í uppnárni, og það
svo mjög, að eg var nálega utan við mig.
Þessu til skýringar er nauðsynlegt,að eg gjöri þá játningr
að afstaða mín við trúarbrögðin hafði að undanförnu verið
svo, að eg lét þau mig engu skifta. Otal-sinnum hafði eg
heyrt sannanir frain fœrðar fyrir þeirn, en ávallt án þess það
kœmi neitt við mig. Svo hafði eg og lesið rœður eftir mikla
þrédikara—Bossuet, Chalmers, Robert Hall og Henry Ward
Beecher—, en æfinlega fremr öllu öðru fyrir sakir unaðarins
áf mælsku þeirra. En—hve undarlegt! Tih að lyfta mér up'pt
úr áhugaleysi mínu myndi allir ímynda sér að ekkert annað
dýgði eh staðfestingar þess, sem metið er helgast af öllu. Þó
komst eg nú við meir en nokkru sinni áðr, og af hverju? Af
hinni afdráttarlausustu afneitan allrar mannlegrar þekkingar
á guði, Kristi, himnaríki og lífinu eftir daiiðann, sem ber svo
mikið á í von.og trú trúaðra inanna í öllurn áttum heims.
Hafði ofurstinn rétt fyrir sér? Hvað hafði eg, er eg gætistutt
játanda eða neitanda svar við? Hann hafði komið mér til að
blygðast fyrir fáfrœði mína, og er eg svo gekk áfram í kaldri
dimmunni—nú kemr hið óvænta í sögunni—-, þá vaknaði eg í
fyrsta sinn á æfi minni til meðvitundar um inikilvægi trúar-
bragðanna. Ætti eg að skýra frá öllum hugleiðingum mín-
um, myndi eg verða að rita tnargar blaðsíður. Eg leiði þær
hugsanir hjá mér til þess að eins að segja, að eg tók þann á-
setning að kynna mér efnið betr. Og meðan eg var að velta
því fyrir mér.hvernig eg ættiað að fara til þess eg fengi kynnt
mér efnið svo, að komið gæti að mestum notum, kom mér til