Sameiningin - 01.01.1906, Blaðsíða 3

IÓ3
hljomar ; þýzkt kvæöi í þýöing eftir V. B.J : eldri stúlkur.
16. Sólósöngr: grœnlenzk vögguljóö f„Hvaöan ber þig, barniö
frítt ?“ í þýöing eftir Karolínu Dalmann) : lítil stúlka. 17.
Kvöldvers („Nú fegg eg augun aftr“) sungiö af öllum. Aö
ending var sungið „Drottinn blessi mig og mína“ úr Barna-
sálmum V. B. — Samkoman var mjög fjölmenn og ánœgjuleg.
í ávarpi forstöðumanns sd.skólans var á þaö bent, að pitt af
því, sem allir ætti að læra í sd.skólanum, væri það að gcf-a —
gefa örlátlega samkvæmt vilja guös í Jesú nafni.
Umskifti.
Um hásumar eöa meðan lengstr er sólargangr ber lítið eða
ekki á redmleik—samkvæmt gömlu íslenzku þjóðtrúnni. Svo var
það forðum í Forsœludal eftir að Glámr var tekinn að ganga
aftr. Frá því á vordögum létti þeim ófögnuði. Enn er haust-
aði að, tóku reimleikar aö vaxa. Aö sínu leyti alveg eins hefir
það á síðasta ári verið i Reykjavik að því er snertir
andatrúar-umbrotin, sem svo miklar æfintýrasögur fóru af í
fyrra vetr. Þau ólæti hjöðnuðu greinilega með vorinu og virt-
ust alveg ætla að deyja út. „Fjallkonan“, aðal-málgagn þeirra
nýmæla, hreyfði ekki hið minnsta við „vísindunum“ alla sumar-
mánuðina. En er liöið var fram á haust, fór hún að nýju að fœr-
ast í aukana og láta til sín heyra á líkan hátt og áðr, og siðan
hefir sá kynjakraftr smásaman veriö aö magnast þar.
Með seinasta pósti sendir vinr vor, hr. Einar Hjörleifsson,
ritstjóri „Fjallkonunnar“, oss beinlínis persónulega „sending" í
blaði sínu. Þaö á aö vera til þess að kvitta fyrir kirkjuþings-
fyrirlestrinn frá síðasta sumri, sem nefndr var „Helgi hinn
magri“ og prentaör var í „Áramótum“. Ritstjóri „Sameining-
arinnar“ hefir svo oft áðr hlotið hlý og virðingarfull viörkenn-
ingarorð af hálfu hr. Einars Hjörleifssonar og að mörgu öðru
leyti notið vinsemdar hans, að hann ætti að geta staðið sig við
það, þótt hann nú úr þeirri átt fái slíka ádrepu — svona til af-
brigða frá því, sem hann jafnaðarlega hefir átt að venjast. Meö
því, sem hr.E.H. hefir í þeirri grein sinni út úr sér látið, haggar
hann ekki neitt hiö minnsta röksemdum vorum í áminnztum
fyrirlestri fyrir hálf-kristindómi þjóðar vorrar á yfirstandandi
tíð eða fyrir því, að eina óyggjanda ráðið til þess að fá þann