Sameiningin - 01.02.1940, Blaðsíða 8

22
mér einnig að hjá honum hafi aukist umburðarlyndi gagn-
vart íhaldssamari trúarstefnum og flutningsmönnum þeirra.
Mun honum eins og fleirum hafa runnið til rifja hve oft
trúardeilur hafa orðið ósamboðnar því málefni er þær fjalla
um og snúist í persónulegar deilur og ósanngjarna dóma.
Sem betur fer eru bæði nýmælamenn og fastheldnari kirkjn-
menn að átta sig á því að óvild út af skoðanamun hlýtur
að vera til hnekkis andlegum þroska. En fram yfir það
að eiga hlut að máli í því að stefna í heilbrigðara horf hvað
þetta snertir, fékk trúarleg afstaða Dr. Rögnvaldar áreiðan-
lega nýjan blæ með líðandi árum. Hinn neikvæði rétttrún-
aður únítara var minna áberandi. Kom það fram t. d. í
sálmavali og lestri ritningarinnar. Á fyrri árum var honum
gjarnt að fella lir sálmum þau vers er einkum stríddu í
bága við þann rétttrúnað að Kristur hafi verið aðeins
maður, en síðar gætti þessa miklu minna. Eins heyrði eg
hann fyrrum fella úr parta af málsgreinum er hann las í
nýja testamentinu eftir sama mælikvarða. Seinna heyrði
eg hann lesa sömu málsgreinar án þess að fella nokkuð úr.
Mér í'inst ekki að þetta hafi verið tilviljun ein. Hann er
minna mótmælandi, meira jákvæður trúmaður. Boðskapur
hans er hlýrri og innilegri og ber vott um gleggri og dýpri
skilning á mannlegum þörfum. Ef til vill er hann ekki eins
hárviss í þeiin rétttrúnaði, er hann hafði aðhylst.
Markvert atriði í starfi Dr. Rögnvaldar sem kirkjuleið-
toga er seinni ára viðleitni hans að sameina undir eitt merki
vestur-íslenzka kirkju. Sambandssöfnuður og Sambands-
kirkjufélag eru hugtök þeirrar viðleitni. Honum fanst að
þetta mundi unt án þess að misbjóða skoðun nokkurra
málsaðilja og að það mundi trvggja framtíðina. Heillaði
þessi hugsjón hann um margra ára skeið. Einn þáttur i
þessari viðleitni var að fá kennimenn frá ættjörðinni til
þjónustu hér. Áleit hann að þeir mundu öðrum fremur
geta brúað bilið, sem á milli væri. Nokkrum sinnum átti
hann tal við mig um þessa sameiningarhugsjón og mögu-
leikana að framfylgja henni. Eins og eg hefi áður skýrt
frá opinberlega, tjáði eg honum að frá mínu sjónarmiði væri
aðal þröskuldur í vegi þessa samband hans kirkjufélags við
American Unitarian Association. Ef um tvö óháð íslenzk
kirkjufélög væri að ræða, mundi alt greiðfærara. Það er
vel kunnugt að ekki hefir mikið orðið lir þessu. Sambands-
kirkjufélagið hefir ekki séð sér fært að slíta sambandið við
únítara. Lútersa kirkjufélagið ekki séð nokkurn veg til