Sameiningin - 01.03.1940, Síða 15

45
valdi. Nú voru þeir ekki í neinum val'a hvað yrði úr öllum
prédikunum og staðhæfingum hans. Þær yrðu víst ekki
lengi að gleymast og glatast. Líkami hans hangir á kross-
inum. Lofið honum að kveljast þar það sem hann á eftir
ólifað. Það eru makleg málagjöld fyrir allar villukenning-
ar hans. Þannig hugsuðu þeir.
Örfáar konur héldu enn trygð við hann, komu jafnvel
að krossinum, en annars má segja, að hann hafi verið yfir-
gefinn af öllum. Menn drógust ekki að honum þá; þeir
hræddust hann.
Síðan orðin þessi voru töluð, eru liðin meir en 1900 ár.
Hvernig fór um uppfylling þeirra? Hver varð reyndin?
Hnigu þau máttlaus til jarðar? Voru þau dauðadæmd
þegar þau voru töluð?
Það viljum vér athuga.
Fvrst ber að athuga, að krossinn sjálfur er sigur, sigur
guðdómlegrar hugsunar og trúmensku. Engin Lórelei seiddi
Jesúm til sín með töfrandi söng sinum, og engir böðlar gátu
hrætt hann til að vera ótrúr himneskri köllun sinni. Hann
var trúr himneskum föður sínum þrátt fyrir alt, sem seiddi
og hræddi. Hver sem það gjörir er sigurvegari þótt hann
væri marinn sundur eins og ormur. Við getum öll kropið
við krossinn og með sanni sagt: “Sigurhetjan, Jesú minn.”
Jesús er þar ljós heimsins, þó mannkynið vissi það ekki þá.
Einmitt á krossinum er þvi Jesús hafinn til sigurdýrðar.
En með því er alls ekki sagt að mennirnir myndu
nokkurntíma kannast við þennan sannleika. Svo að segja
í upphafi Jóhannesar guðspjalls stendur um Jesúm: “Ljósið
skín í myrkrinu og myrkrið hefir ekki tekið á móti því,” og'
síðar: “Hann kom til eignar sinnar og hans eigin menn
tóku ekki við honum.”
Var það þá tilfellið, að það liti illa út með uppfylling
orðanna? Ekki er því að neita, að frá sjónarmiði manna
voru það dimmar, vonlitlar stundir, sem liðu frá föstudeg-
inum langa til næsta sunnudagsmorguns.
Með páskunum taka orðin að rætast, eftir því sem
menninir fá vitað. Þann dag sjá konur engil sem boðar
þeim Jesúm upprisinn, tveir lærisveinarnir koma að gröf-
inni og sjá að likami Jesú er horfinn, Marja Magðalena sér
hann og talar við hann skamt frá grafhvelfingunni, og
Jesús sjálfur slæst í fylgd með lærisveinunum tveimur, sem
voru á leið til Emmaus. Er hann brýtur brauðið með þeim
það kvöld þekkja þeir hann.