Sameiningin - 01.03.1925, Síða 8

70
Kristi á krossinum: Elí, Elí, lama sabaktaní. Vald misti hann
þó aldrei á sjálfum sér í kvölunum. Fram í andlátiÖ streymdi
ástúöin út úr hjarta hans til mannanna. Hann gat ráðstafað
móÖur sinni og huggað ræningjann. Altaf var hann a<5 biðja GuÖ.
BiÖja Guö um fram alt að fyrirgefa mönnunum, hvaÖ þeir væru
vondir. Hér var frjáls og heilög sál að batSa vængjum og búast
til flugs, metSan líkaminn var at5 deyja á krossinum.
Konungurinn er aö deyja. Óvinirnir höfðu sigrað. Synd-
in haft5i boritS sigur úr býtum. Kaldlyndi, ihræsni, fávizka, eig-
ingirni mannanna haft5i ortSið ofan á. Nei. Nú vinnur konung-
ur kærleikans sigur. Siguróp haföi aldrei fyr farit5 um varir
hans. En nú fyrst, þegar er dauðinn tekur hann í fang, hrópar
hann:
“Þat5 er fullkomnaÖ!”
Þaö er hiö langmesta siguróp, sem hljómað hefir í bygÖum
mannanna. Konungur þessi gat hrósað sigri ví5 andlátið út af
því, að alt ætlunarverk hans í lífinu var fullkomnað. Hann gat
dáið meö þá meðvitund í hjarta sínu, að hann hafði leyst af
hendi verk sitt fullkomlega. Þar var e'kki eftir neinu að sjá.
alt var fullkomið. Þann sigur hefir enginn unnið annar en
Jesús.
Og hvílíkt verk! Það verk, að endurleysa alt mannkynið
meS kærleikanum. Veita því flóði kærleikans inn í syndugan
mannheiminn, að smátt og smátt ferst syndin í því flóði. Verða
sálu sérhvers mans vegvísir til hins eilífa föðurs. Og geta nú
sagt við sérhvern veikan mann, sem til hans Ihrópar, “minstu
mín, herra”: “Sannlega segi eg þér, í dag skalt þú vera meö
mér í paradís.”
Og þó myrkrin grúfi grimm .yfir Golgata, verður aldrei
framar aldimt á þessari jörð. Frá krossinum kemur öllum
heimi ljós og friður.
“Faðir, í þinar hendur fel eg minn anda.”
Konungur réttlætisins deyr.
IV. Konungurinn lifir.
Páskar.
Líkamann höfðu þeir lagt í kalda gröf, velt fyrir þungum
steini, innsiglað gröfina og látið varðmenn gæta hennar.