Sameiningin - 01.03.1925, Blaðsíða 28

90
félagsskapur verði til þess, að glætSa áhuga unga fólksins og gjöra
þaö aö sem beztum safnaöarlimum. í>aÖ er því auðsætt, aö aöal-
tilgangur Bandalaganna er sá, aö glæöa trúarlíf eða hina andlegu
hlið safnaöanna.
Hvernig getur þá slíkur félagsskapur starfað sem bezt í
þessa átt?
Viö skulum lita á safnaðarstarfið í heild sinni. Því er skift í
ýmsar deildir. Fyrst kemur sd. skólinn, þar næst Bandalagið og
Dorkas, og svo hið almenna safnaðarstarf bæði presta og leik-
manna.
Sd.skólinn og prestur safnaðarins starfa að kristilegri upp-
fræðslu á hinurn opinberu guðsþjónustum. En hvaða þátt á Banda-
lagið i því verki? Vissulega er markmiö allra deilda 'kirkjunnar
hið sama, en er þessi sérstaka ábyrgð nægilega ljós unga fólkinu?
Hvernig er ástandið í hinum ýmsu söfnuöum í sambandi við
biblíu-uppfræðslu ? Ungu börnin fjölmenna á sd.skólann og starfa
af kappi þar til á fermingaraldur er komið. Svo eru þau fermd,
og því miður er það oft, að fermingin er talin sem burtfarar-próf
úr sd.skólanum. Unglingunum finst, að nú sé lokið námi, og tími
sé korninn að segja skilið við sd.skólann sem allra fyrst. Ef til
vill halda þau áfram eitt eða tvö ár, og svo hverfa þau úr sd.skóla-
hópnum. Þaö eru auðvitað margir lærisveinar, sem halda fast
við sd.skólann fram á fullorðinsaldur og á sinum tima verða á-
gætir starfsmenn á þessu ver'ksviði. — En það eru hinir, sem yfir-
gefa sd.skólann á unglingsárum, sem áríðandi er að ná til og halda
kyrrum. Þeim þarf að skiljast, að fermingin er að eins innritun í
háskóladeildina, þar sem fyrst er farið að nerna biblíuna í alvöru.
Nú er skilningurinn þroskaðri orðinn og meira hægt að læra.
Með fermingunni hefir unglingurinn opinþerlega staðfest
skírnarsáttmála sinn og tekið á sig fulla ábyrgð á framkomu sinni,
og um leið látið í ljós ásetning sinn að stefna í hina réttu átt.
Undir þessum kringumstæðum er ljóst, að mikið er undir því kom-
ið, hvernig unglingurinn stundar biblíunám. Það er naumast hugs-
anlegt, að ungmenni hafi náð nægilegri þekking á biblíunni þegar
á fremingaraldri, og þó aö guðsþjónustur séu sóttar og ræðunum
veitt athygli, verður samt biblían að rneira eða minna leyti lokuð
bók fyrir flestum, nema frekari rækt sé lögð við bibliunnám.
Auðvitað er það mögulegt fyrir einstaklinga, að leggja rækt við
biblíunám, en það er því miður mjög sjaldan, að einstaklitigar
leggi sig rækilega eftir biblíu uppfræðslu.— Samvinna sýnist nauð-
synleg í þessu sem öðru, og er því auðséð^ hvað áríðandi það er,
að unga fólkið tapist ekki úr biblíudeild sd.skólans. — Við. setn
teljumst kristin, megum ómögulega gleyma því, að kristindómtirir.n
er grundvallaður á biblíunni—og þurfum vér þvi að þe'kkja biblí-
una sem allra bezt.