Sameiningin - 01.03.1926, Blaðsíða 11

73
úrskurÖ á, að fara skuli samstundis meö bandingjann til H'eródes-
ar.
Heródes Antipas gekk ugglaus í gildruna. Bonum fanst Píla-
tus sýna sér hina mestu sæmd með því aö viðurkenna vald hans
yfir GaM'leumönnum jafnvel þar í Jerúsalem. Og konungur varð
fádæma glaður yfir því, að fá nú loks að sjá þenna undrunarverða
mann, sem svo margar sögur gengu af í Galíleu. En það varð
lítið úr fögnuði hins hégómlega smákonungs. Hvernig sem hann
reyndi til, fékk hann eld<i togað eitt orð af vörum Jesú. Loks
hætti hann, lét færa Jesú í hvítt klæði honum til háðungar og sendi
hann aftur til Píla'tusar.
Aftur má þá Pílatus nauðugur viljugur setjast á dómstólinn.
Hann leitast við að tala um fyrir mannfjöldanum og koma vitinu
fyrir hann. En ekkert dugði. Mannfjöldinn óx nú á hverri
stundu og háreystið varð æ meira. Á ný kemur landstjóranum
ráð i hug. Það var venja Rómverja, að taka sakamann af lifi á
öllum hátíðum Gyðinga, til þess að skjóta Gyðingum skelk í
bringu. í annan stað var það venja þeirra, að gefa Gyðingum
lausan einhvern þeirra manna, svo sem til að auglýsa mannúð sína.
Pílatus minnir nú Gyðinga á þessa venju, í þeirri von, að þeir
fáisrt til þess að iþiggja lausn Jesú. En það fór á annan veg. Prest-
arnir fá lýðinn til þess að krefjast þess, að morðinginn Barrabas
sé látinn laus, en ekki frelsarinn Jesús.
“Hivað á eg þá að gera við Jesúm?” spyr Pílatus?
Það stendur ekki á svari, alMr æpa einum munni: “Krossfestu
hann! Krossfestu hann!”
Pílatusi verður æ órórra innanbrjósts. Jafnvól honum of-
býður hatursgrimd þessara manna. Eins og títt var um Rómverja
um það leyti var Pílatus afar-hjátrúarfullur. Hann gat ekki los-
að sig við ónotalegan geig, sem honum stóð af þeim orðum, sem
Jesús hafði talað við hann um ríkið, sein ekki er af þessum heimi.
Svo bættist það við, að skyndiboði hafði komið með þau orð frá
kónu hans, að hann ekki skyldi vera riðinn við mál þessa réttláta
manns, því nú hafi hún margs orðið vís í draumum ]iá um morg-
uninn. Nú eru góð ráð dýr. Því lengra sem Mður fram á daginn,
því meiri verður mannþröngin umverfis höllina. Pílatus minnist
þess, er gerðist í Sesarea ekki alls fyrir löngu, þá prestarnir og
múgur manns gerðu svipaða umsát um höll hans þar og lintu elcki
Iátum í sex daga samfleytt, unz hann neyddist til að láta undan
þeim.
Jú, enn kemur Pilatusi ráð i hug. Skyldi það ekki slökkva
blóðþorsta þessa skríls, ef þeir fá að horfa á Jesú húðstrýktan.