Sameiningin - 01.03.1926, Page 12

74
Hann gefur hermönnum sínum bending um það. Nú er því farið
meS Jesú á ný inn í dómsalinn, og nú hafa prestarnir gleymt
skinhelginni og hreinsunarsiðunum og æða líka þangað inn. Húð-
strýkingin rómverska er einhver hin grimmasta refsing, sem sögur
fara af. Sá er fyrir þeim refsidómi verÖur, er bund'inn og beygð-
ur nrður að stoð og svo barinn á bert hold með gaddasvipum, sem
rífa og tæta ho'ldið. Eftir þá refsingu og eftir að hafa látið
keyra þyrnikórónu á höfuð hans, leiðir landstjórinn Jesúm aftur
út og s'egir: “Sjáið manninn!” En það var síður en svo að
mannfjoldinn sefaðist við þetta óyndis úrræði, heldur var hann
nú enn æstari en áður. Og nú leikur Kaífas sínu hæsta tromfi.
Hann gengur beint framan að Pilatusi og segir við hann með ógn-
andi rödd: “Pilatus landstjóri! Ef þú sieppir þessum manni, þá
ert þú ekki vinur keisarans.” Pílatus skildi þar hálfkveðna vísu.
Hann vissi að átt var við það, að hann yrði kærður í Róm. Það
eitt óttaðist hann. Að sönnu teysti hann sér til að hreinsa sig af
þessu máli, en svo margt óhreint vissi hann í fari sínu, og svo
sefcur var hann um embættis-afglöip, að ait hlyti hann heldur að
kjósa en rannsókn frá Róm. Hann stendur upp, aumur maður,
þvær hendur sínar til marks um iþað, að sýkn sé hann af blóði
þes'sa réttláta manns. En allur lýður hrópar: “Komi blóð hans
yfir oss og börn vor.”
Svo kveður Pílatus upp dóminn: Takið þér hann og kross-
fcstiff hann.
Og meðan heimur stendur stígur það andvarp upp frá hjarta
mann’kynsins: Píndur undir Pontíusi PUatusi.
— B. B. I.
Áfangar á æfiför Páls postula.
II. Jerúsalem.
Eramhald
Vestur af Móría breiddi sig aðal-borgin ti'l norðurs og suð-
urs yfir hinar hæðirnar báðar, og yfir gilið á milli þeirra. Borg-
arstæðið var varla meira en tæp fermíla ensk, eða 300 ekrur að
flatarmáli, en íbúatalan mun hafa numið tveim til þrem hundr-'
uðum þúsunda; og á stórhátíðum óx mannf jö'ldinn upp í miljón
eða þar yfir, fylti hverja kytru í borginni og dreifði tjöldum
sínum um hæðirnar alt í kring. Mátti þá líta margskonar lýð
saman 'kominn í Jerúsalem — eins og reyndar árið um kring,
því að borgarbragurinn var hvergi nærri svo s'érkennilegur eða
einskorðaður við strangan Gyðingdóm, eins og við hefði mátt