Sameiningin - 01.05.1927, Qupperneq 15

I4i
þá að eins verður kærleikurinn manninum eiginlegur, þá
koma góðvildin og friðurinn eins og’ náttúrlegir ávextir
af rótinni, sem gróðursett er í hjartanu. Sá maður
leggur því mest til friðarríkisins hér á jörð, sem m.est
getur gert til þess að glæða í hjörtum manna lifandi trú
á Jesúm Krist; sá, sem mest getur stuðlað að því, að
Kristur verði í hjörtum manna að verulegu stórveldi,
— hans andi stjórni þar öllu.
Um þessar mundir hljómar hvarvetna sym’fónía
friðarins fyrir eyrum, í þeim löndum öllum, sem menn
af hinum hvíta kynflokki byggja, Sérstaklega setja nú
margar miljónir manna traust sitt til “Bandalags þjóð-
anna” (League of Nations). Vonin rís hátt, — sú von,
að hin æðsta hugsjón allra helgra manna og siðspekinga,
bræðralags-hugsjónin, verði veruleiki. Menn eru farnir
að vona, að liinn fagri draumur hins enska skálds kunni
að rætast og sá tími komi og isé þegar kominn, “þá her-
drumburnar hljóma ei lengur, og gunnfánarnir eru sam-
an vafðir á allsherjar þingi manna, í bandalagi allra
þjóða.”
Þessar háleitu hugsjónir hljóta að fá fylstu samúð
sérhvers kristins hjarta, Svo 'framarlega, sem andi
Drottins Je.sú er í hjörtum vorum, þá gefum vér þeim
alt það fylgi, sem vér megum. Guð gefi hugsjónum
friðarins byr urn a.llan heim.
En allsherjar hugsjón friðarins leggjum við ekkert
lið, nema ;að því leyti sem við leggjum rækt við góðvild-
ina í hugarfari sjáífra okkar og eflum frið og bræðralag
í mannfélaginu, sem næst okkur er.
Við getum ekki annað unnið fyrir alheims-friðinn
en það, að efla friðinn og góðvildina með okkur sjálfum.
Friðarríkið byrjar í hjörtum okkar sjálfra. Þann
skerf ber hverjum manni að leggja til alheimsfriðarins,
að friða hjarta sjálfs sín. Góðvildin verður að eiga rót
sína heima fyrir í hjarta manns sjálfs, svo maður geti
ge'fið bræðrum sínum ávöxt hennar. Alt of mikið er
gengið fram hjá sjálfs sín heimalandi, þegar menn tala
um góðvild og frið í heiminum. Altof mörgum mönnum
er svo illa farið, að þeir vilja fúslega uppræta illgresi í