Sameiningin - 01.05.1927, Qupperneq 18

144
ir páska hljóðaÖi guðspjalls-lexían um þa8, hvernig hinn upprisni
og dýrlegi Drottinn er meÖ okkur öllum lærisveinum hans alla
tíma meÖan við erum hér á jörð; og vér hugleiddum þá trúar-
reynslu, sem viö sjálfir höfum fyrir návist hans, og stöðu hans'
vor á meðal sem hinn góði hirðir lífs vors. Og nú i dag, á 3.
sunnudegi eftir páskana, er oss boðað það háleita fagnaðarefni, að
innan skamms fáum við allir að sjá hann augliti til auglits og vera
í dýrðinni með honum.
Og nú skulum vér meö guðrækilegu hugarfari hugleiða ]jað,
sem vor sæli herra, segir oss í texta dagsins í dag um samfund-
inn við hann og dýrðina, sem við eigum i vændum, heima hjá hon-
um og föður hans og ok-kar.
Það eru þrjú aðal-atriði í samtali Jesvi við lærisveinana, sem
að þessu máli lúta. 1) Hvenœr samfundurinn verður og livernig;
2) Hvar s'amfundurinn verði; og 3) Með hverjum ummerkjum
sú breyting verði á oss, sem flytur oss heim til hans í dýrðina.
Hvenær og hvernig þaö verður er tekið frarn með þessum
orðum herrans Jesú: “Innan skamms,” og “þér munuð sjá mig.”
Við tökum orðin “innan skamms,” í þeirra víðtæku og al-
mennu merkingu. Þau boða okkur það, hverjum og einum, að
það verði ekki langt þangað til við fáum að sjá og vera meö Jesú;
það vei'ði “innan skamms.” Auðvitað er við það átt, að mjög
bráðlega fáum við öll að færa bústað okkar heim á ódáinslönd
Drottins. Það á hverjum sönnum lærisveini Jesú að vera inndæl
tilhugsun. Og öllum, sem hér á jörðu hafa margt að stríða við
og hér þreytast undir byrðum mótlætis og sorga, er það talið til
huggunar og hughreystingar, að “innan skamms” fái þeir að losast
og fara þangað, sem frelsarinn bíður þeirra með opnum örmum
Það er mótlætisbarnanna óbilandi trúar-styrkur. Og«að sínu leyti
eins er þessi tilhugsun sífeld uppspretta æðstu gleði fyrir þá, sem
njóta frá stundlegu sjónarmiði gæfu og gengis í lífinu hér. Gleð-
innar jarðnesku fá menn svo aðeins notið, að þeir viti, aö gleðin
er ævarandi og enginn fær tekið fögnuðinn frá manni. Svo hvort
sem lifið er okkur blítt eða strítt, þá er kjölfesta lífsins öll í þeirri
trú falin, að innan skamms sé fyrir höndum eílíf sæla og óum-
ræðileg dýrð,
Og frá því hvernig endurfundurinn verður, er sagt í þessurn
fjórum orðum: “Þér munuð sjá mig.” Hér er ekki farið dult
með. Hér er heldur ekki um smáræði að ræða. Okkur er heitið
því með berum orðum, að við skulum fá að sjá Jesú sjálfan. Eg
veit ekki hvort við einu sinni reynum að gera okkur grein fyrir
þessari fullyrðing frelsarans. Eg er hræddur um, að við hugsum