Sameiningin

Árgangur

Sameiningin - 01.09.1919, Síða 15

Sameiningin - 01.09.1919, Síða 15
203 þá herrann kallar hljótum gegna, hann sér hva'ð oss fyrir beztu er. Ef á hann setjum trú og traust, tekur við sælan endalaust. BiSjum þvl GuS sem bézt vér getum, bænrækni stundum fyr og sIS, Jesú Krists I fótspor fetum framast er megnum llfs um tí'S, sannlega þá mun sælan vls meS sjálfum GuSi I Paradls. S. Mýrdal. BRÆÐUR. Engill svefnsins og engill dauðans gengu um jörðina og héldust í hendur. pað var um kvöld. peir settust að á hól, skamt frá híbýlum mannanna. Alt í kring var hljótt og kyrt. Hægir og þögulir, eins og þeirra var vandi, sátu þeir þarna, þessir tveir vinir mannanna. Og nú kom nóttin. pá stóð engill svefnsins upp og sáði hægt með hendinni svefnkornunum litlu og ósýnilegu. Kvöldblærinn flutti þau heim til sveitafólksins lúna. Og nú lagðist sætur svefn yfir alt fólkið, frá öldungnum, sem staulast við staf, að brjóstmylk- ingnum í vöggunni. Sjúklingurinn gleymdi þjáningum sínum, mæðumaðurinn mótlæti sínu og fátæklingurinn skorti sínum. Allir létu aftur augun og sofnuðu. pegar engill svefnsins hafði lokið verki sínu, lagðist hann aftur hjá bróður sínum. “pegar dagur rennur”, sagði hann glaður, “þá.blessa mennirnir mig og kalla mig vin sinn og vel- gjörðamann! ó, hvað það er inndælt að fá að gjöra öðrum gott. Gott eigum við, að vera þjónar hins algóða!” petta mælti ástríkur engill svefnsins. Engill dauðans horfði á hann alvarlegur, og tár glitruðu í stóru, dökku augunum hans. “Sárt þykir mér það”, sagði hann, “að eg get ekki eins og þú glaðst af þakklæti mannanna. Mig kalla börn jarðarinnar óvin sinn og fagnaðarspilli.” “Bróðir minn”, svaraði engill svefnsins, “munu ekki líka hinir góðu, þegar þeir vakna til annars lífs, kannast við þig sem vin sinn og velgjörðamann og blessa þig? Erum við ekki bræður og þjónar sama föður?” pá brosti engill dauðans og bræðurnir föðmuðust innilega. Stjórnaðu vel geði þínu. (Sönn saga—aðsend). í bæ einum í Manitoba býr fátækur maður, sem heitir George. Hann hefir sett sér það, að reyna að stjórna ávalt geði sínu. Einu sinni var hann að vinna við húsagjörð. Hann klifr- aði upp stiga og teygði sig til að gjöra það, sem hann þurfti að

x

Sameiningin

Beinleiðis leinki

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Sameiningin
https://timarit.is/publication/673

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.