Sameiningin - 01.07.1913, Blaðsíða 10

138
sem í andlegum efnum vorn einsog staddir á vegamótum;
liópr slíkra manna mun enn mjög stór. Alla, sem svo er
ástatt fyrir, er vert að minna á það, sem Jesús segir um
örlög hússins á sandgrunninum, þá er það varð fyrir
stormi og steypiflóði. Allir, sem nú eru óákveðnir, ætti
ritaf þeirri tilliugsan að geta áttað sig og séð, kvílík lífs-
nauðsyn það er að kafa gjört kristindóminn að alvörumáli
áðr en fyrir þá kemr það, sem þyngst og sárast er af öllu.
Allir hálf-kristnir menn út-af þessu að finna kjá sér hvöt
—þá sterkustu, sem til getr verið—til að verða al-kristnir.
En þótt þú í einlægni hjartans teljir þig mann al-krist-
inn, þá má þó vel vera, að grundvöllr trúarlífs þíns sé að
einhverju leyti bilaðr, svo bilaðr, að þú standist ekki, er
stormarnir stríðustu taka að blása yfir þig — er voðaleg
freisting annaðhvort úr meðlætis-átt eða mótlætis-átt
verðr fyrir þér. Hugsi því allir um grundvöllinn og
hvernig um hann er hjá sér búið. Sá, sem ekki kugsar um
það mál, er heimskingi. Sjái allir um, að allt sé í því efni
hjá sér í góðu lagi áðr en þeir verða kvaddir burtu héðan
inn-í eilífðina.
Ögmundr biskup í elli.
(í ÞREM ÞÁTTUMJ ;
Eftir Valdemar biskup Briem.
II. Á skipinu.
1. A höfninni danskt eitt lierskip lá,
með heilagan kross í stafni.
Þar riddari danskr einn var á;
til Islands var sendr garpr sá.
Hann heitinn var Hvítfelds nafni.
2. Hann sið átti betri’ að leiða’ á láð,
en lítt þó að slíku kunni.
Hann vildi sér ná í væna bráð,
á vald sitt hann biskupi hafði náð;
hann lá þar í lyftingunni.
3. Það ókyrr var sjór og úfið haf,
og öldurnar byltu fleyi.