Sameiningin - 01.07.1913, Blaðsíða 15

143
„Þessa sönrui sæluvist,
Sem vér nú nm rœðum,
Gefi’ oss fyrir góðan Krist
Guð á dýrðarliæðum/ ‘
Jónas Ilallgrímsson, náttúrnfrœðingr og skáld, beyg-
ir sig í lotningu fyrir krafti guðdómsins, er bann skoðar
nndr náttúrnnnar:
„Drottins bönd þeim vörnum veldr,
Yit þú, barn! sú bönd er sterk,
Gat ei nema guð og eldr
Gjört svo dýrðlegt furðuverk.“
Sumarmála-bœn hans er á þessa leið:
„Leyfðu nú, drottinn! enn a.ð una
Eitt sumar mér við náttúruna.
Kallirðu, þá eg glaðr get
Gengið til þín liið dimma fet.“
Hinn lotningarfulli lofsöngr Steingríms Tborsteins-
sonar er öllum kunnr:
„Guð! hæst í hæð, þig himnum ofar
1 heiði stjarna-mergðin lofar
Með göngu sinnar himinhljóm.
Þó sér ei meira sálin veika
En sjálfs þíns guðsdóms-skuggann bleika,
Ei þig í hæstum helgidóm;
Einn dropa’ af dýrð, ei dýrðar hafið,
Sér dauðlegt auga þoku vafið,
Og hvað mót veru verk þitt er ?
Ó, lútum guðdóms geisla valdi,
Þér, guð! vor sál í skuggsjá haldi
Sem daggtár sólar blíðmynd ber.“
Djúp er lotningin í þjóðsálminum mikla eftir Mattías
Jokkumsson, þarsem öll þjóðargleði og allr þjóðargrátr
Islands þúsund ára verðr
„Eitt eilífðar smáblóm með titrandi tár,
Sem' tilbiðr guð sinn og deyr.“
Þrátt fyrir þessi tilfœrðu dœmi um heilaga lotningu
fyrir guði er oss það öllum hryggilega ljóst, að eitt aðal-
einkenni samtíðar vorrar er lotningar-1 e y s i. Mér getr