Sameiningin - 01.10.1913, Qupperneq 15

239
þá liorfinn er liverskyns vandi.1 ‘
18. „Nú langar mig lieim af hjartans rót
í liimneskrar dýrðar sveitir.
Þá verða mun sann-nefnd siðabót,
mér sinn breiðir faðminn guð á mót
og sjón mér og sæln veitir.“
———o--------
HVAÐ ER TRÚ MIN MÉR?
Eftir Jacob A. Riis. Þýtt hefir úr ensku (The Success and Circle
Magasine) séra Rúnólfr Marteinsson.
(Framh. og niðrlag.)
Þjónustusemi er næst. Ef þetta eru börnin lians,
hvernig get eg þá látið þau verða til í binum óheilnæma
umheimi þeirra? Er eg ekki bróðir þeirra? Hvernig
get eg látið ímvnd föður míns og föður þeirra troðna niðr-
í saur og sorta, ef eg get komið í veg fyrir það? Mér
skilst, að guð vinni verk sitt fyrir menn með höndum
manna. Eg á þá að vera ein af liöndum lians. Það er
mitt verk að gjöra það, sem eg get. Þarsem liönd mín
ekki getr, tekr við einhver önnur bönd, sem meiri mátt
hefir. Hann hefir nóg úr að velja. „Jörðin er hans og
fylling hennar.“ Sjálfr er eg glaðr og upp-með mér af
því að liann notar mig þarsem hann má, meðan eg hefi
orku til. 1 söfnuði vorum var einu sinni djákn, sem liafði
gjört sinn fullkomna hlut af örðugu starfi. Á bœnafund-
um fór liann stundum að minnast á þá örðugleika; sneri
hann sér þá að oss unglingum og sagði: „Þá tók eg og
guð í strenginn og allt fór vel.“ Við hrostum að því,
hvernig liann komst þar að orði, en mér fannst þá og
finnst enn, að liugsun hins góða öldungs hafi verið rétt.
Vér þurfum allir að finna til þess, að vér erum „samverka-
menn guðs‘ ‘. Grjör þú þinn liluta og fel svo drottni liitt.
Hann sér um það. Þótt þú sjáir ekki endalokin fyrir, þá
gjörðu það, sem næst þér liggr, og heittu allri orku. Eg
var eitt sinn trésmiðr og lagaði til margan trébút, sem eg
ekki \ússi til livers átti að vera eða hvar átti að setja. En
sá, sem gjörði uppdrátt af húsinu og stjórnaði verkinu,