Sameiningin - 01.06.1915, Síða 18

114
ur, hafa gengið um hlið lotningarinnar, eins er Jesús
Kristur vegurinn fyrir alla menn að því liliði lotningar-
innar fyrir öllu, sem er guðlegt, eins og liann sagði sjálf-
ur: “Eg er vegurinn, sannleikurinn og lífið; enginn
kemur til föðursins, nema fyrir mig.”
Ráðið til þess, að þú lærir að þekkja hellubjargið,
sem þú ert af höggvinn; ráðið til þess, að þú sjáir, að
þú ert Guðs ættar; ráðið til þess, að þú kannist við þinn
rétta uppruna, er það, að þú snúir þér af öllu lijarta til
Jesú Krists, frelsara þíns. Með honum sér þú, að þú
átt heima hjá Guði.
Að líta á þjóðernislega liellubjargið, sem vér erum
af liöggTiir, er líkt liinu, því, að kannast við Guð. Ef vér
lítum svo á, að öll góð og öll fullkomin gjöf sé ofan að,
hljótum vér einnig að kannast við, að hið góða í þjóðerni
voru sé frá Guði. Fyrir því getum vér ekki annað en
iborið virðingu, ef vér erum Guði og sjálfum oss sannir.
Sem einstaklingar erum vér stein-flísar höggnar af
íslenzku bergi. 1 íslenzku þjóðerni sjáum vér mynd af
sjálfum oss. Yið það erum vér knýttir þeim erfðabönd-
um, sem ekki verða leyst. Það verÖur liverjum manni
Ijóst, sem les fornar íslenzkar bókiuentir, les sögu Islands
ofan í kjölinn og athugar íslenzkt eðli nú, að sum mark-
verðustu einkennin hafa geymst sem rauður þráður, er
aldrei liefir slitnað og enn í dag liggur í gegn um þjóð-
lífið. Vér erum hold af þess holdi, bein af þess heinum,
sál af hinni íslenzku sál.
Islenzk þjóð á svo mikið af andlegum auði, svo
margar göfugar lyndiseinkunnir, svo mörg dæmi af sigri
hins góða, svo mörg snildarmerki í bókmentum sínum,
svo fagra tungu, sem hefir
“þjóðinni verið guðleg móðir,
liennar brjóst við hungri og þorsta,
hjartaskjól, þegar burt var sólin,
hennar Ijós í lágu hreysi,
langra kvölda jóla-eldur”;
svo mörg andans mikilmenni, sem liafa kveðið “heilaga
glóð í freðnar þjóðir”, að vér megum ekki varpa þessu
frá oss.