Sameiningin - 01.06.1916, Blaðsíða 10

106
kemur of miklu róti á liugina. 1 hvorutveggja á kristinn
maður að varðveita jafnaðargeð sitt. Að þola lofið og
umbera lastið, á að vera mælikvarði á kristilegum
þroska. Hann tekur undir með postulanum: “Mér er
það fyrir minstu, að vera dæmdur af yður eða af mann-
legu dómþingi; eg dæmi mig ekki einu sinni sjálfur. Því
eg er ekki neins meðvitandi, en með því er eg þó ekki
réttlættur; en Drottinn er sá, sem dærnir mig.” (1. Kor.
4, 3-4). ^
Er vér leggjum oss því á hjarta skyldu vora í öllu
að mæla fram með oss sem þjónar Guðs, þá höfum það
liugfast fyrst og fremst, að vér mælum fram með oss
fyrir Guði—að það sé hans mælikvarði, sem vér leggj-
um á líf vort og starf. Og er vér nú nálgumst hið
lieilaga kvöldmáltíðarborð Drottins og vígjum oss
þannig til starfs á þessu þingi, þá eru vor beztu meðmæli
fyrir Guði, að vér hungrum og þyrstum eftir náðargjöf-
um hans og þeim styrk í trú og líferni, er hann vill veita
oss.
Á víð og dreif.
Dr. Charles Saroiea, nafntogaður rithöfundur og
fræðimaður frá Belgíu, sem nú er prófessor við Edin-
borgar-liáskóla á Skotlandi, liefir nýlega skrifað merki-
lega ritgerð með fyrirsögninni ‘ ‘ Sál Bússlands ’ ’ í enska
tímaritið Revieiv of Reviews. Hann heldur því þar fram,
að andleg viðreisn Norðurálfunnar muni koma frá Búss-
landi, þegar styrjöldinni sé lokið—ekki auðvitað frá
stjórnarfarinu þar í landi, heldur frá rússneskri alþýðu.
Dr. Sarolea hefir farið víða um lönd og kynt sér
háttu og menningar einkenni margra þjóða. En hvar
sem leið lians hefir legið, hvort heldur suður um lönd frá
Stokkhólmi í Svíþjóð allar götur til Sahara-eyðimerkur,
eða þvert yfir höf og hauður frá Asíu til Ameríku, þá
hefir liann hvarvetna á hygðu hóli liitt fyrir sér sömu
gróðurleysis-flatneskjuna í tríúajrheimi manna. Sama
menningin, með sama oddborgarahættinum og trúar-
dauðanum, segir hann að hafi breitt sig yfir öll þau lönd.