Sameiningin - 01.06.1916, Page 20

116
hans og með lofsyrði á vörum, ef hjartað er fráhverft
Guði og maðurinn er ávalt ]>ess á milli ótrfir, sérdrægur,
eigingjarn og illvígur í garð annara manna. Guðsþjón-
usta þess manns á ei djúpar rætur og getur ekki haft
mikla þýðingu, sem á næstu stundu er til þess fús, að
tæla menn, féfletta og svíkja í daglegum viðskiftum, eða
í afskiftum sínum af stjórnmálum, verzlunarmálum og
öllum almenningsmálum, ber engan kærleika til Iiinna
undirokuðu, en er fús til að auka eymd þeirra til að
bæta eigin hag. Það er víst, að sá, sem svona fer að,
spyr ekki liuga sinn: “Hvað myndi Jesús gjöra í mínum
sporum?” eða: “Hvað myndi Jesús vilja, að eg gjörði
1 þessum sporum?” Þó ýmislegt megi að sjálfsögðu
finna að bók Sheldon’s, In His steps.—What woulcl
Jesus Dof, þá er þar þó margt lærdómsríkt í mesta
máta og þess vert, að kristnir menn athugi það vandlega
og vel. Og víst er um það, að það gæti oft verið heilla-
vænlegt fyrir oss í sambandi við framkomu vora í dag-
legu lífi og í sambandi við starf vort, að íhuga það alvar-
lega, hvað Jesús myndi gera í vorum sporum og hvernig
hann myndi vilja, að vér kæmum fram í þeim sporum.
Þannig fengjum vér helga aðstoð til að hegða oss eins
og lionum er þóknanlegt, og yrðum þá um leið færari um
að vera að einhverju leyti fyrirmyndir þeirra, sem væru
að hefja göngu sína í kirkjulegu starfi.
Yér þurfum líka að lieiðra Drottin með því, að vera
vákandi og ötulir í starfi voru fyrir ríJci Guðs.
Ef nýir meðlimir mæta hjá oss svefni og’ dauða,
kulda og alvöruleysi, aflvana og duglausu starfi fyrir
málefni Guðs, þá fer svo oftast, að hið sama ræður í
starfinu hjá þeim. Ef þeir aftur á móti mæta eldmóði
og dugnaði, alvöru og trúarhita í starfinu hjá oss, þá
tendrar ]>að lifandi eld trúarinnar og áliugans í sálum
þeirra, sem verður bæði sjálfum þeim og málefni krist-
indómsins til ómetanlegrar blessunar.