Sameiningin - 01.11.1916, Blaðsíða 12

268
Sálmur Newmans.
Lead, Kindly Lig’ht, amid the en-
circling gloom
Lead Thou me on!
The night is dark, and I am far
from home,
Lead Thou me on !
Keep Thou my feet, I do not ask
to see
The distant scene, one step
enough for me.
“Endurbót” Pattens.
Lead, Kindly Light, thro’ Heav-
en’s trackless maze
Lead Thou me on!
Where roams the star, where suns
in splendor blaze,
Lead Thou me on!
My heart and hand for service
ever true,
Would much endure to bring Thy
light to view.
Sálmabreytingar þessar hafa mælst misjafnt fyrir,
sem vænta mátti. Sumum nýmælamönnum finst tilraun
þessi stefna í rétta átt, þótt ekki lúki þeir miklu lofsorði á
skáldskapartilþrifin. pó eru hinir fleiri, sem ekki sjá
annað en óþörf á þessari hlutsemi prófessorsins, að geta
ekki látið fögur og heilög trúarljóð í friði, þótt honum finn-
ist þau ekki tolla nógu vel í hugsanatízku samtíðar sinnar.
Blaðið “Evening Post” í N. York segir, að Patten prófessor
sé nýtur hagfræðingur og valinkunnur, en um “lagfæring-
ar” hans á gömlum og góðum sálmum muni fáir bera hon-
um það. að vel hafi tekist. Margir muni líta svo á, sem
litlu meiri fífldirfsku hefði þurft til þess að gjöra ritverk-
um Shakespears eða Miltons sömu skil, með svipuðu augna-
miði.
pó er blaðið “Argonaut” í San Francisco enn harðorð-
ara. “Mídas kvað hafa gjört alt að gulli, sem hann snart,”
segir blaðið. “Patten prófessor er gæddur gáfu ekki ó-
svipaðri, en í öfuga átt. Alt verður að leiri í höndunum á
honum. Honum skjátlar aldrei í að rata á það, sem fag-
urt er, og gjöra það ljótt, á það sem látlaust er, og gjöra
það tildurslegt, á það sem fagurt er, og gjöra það gróft.
Hann ýfist við blómknapp í orðum og slær hann niður.
Líkingarmál gjörir honum gramt í geði, og hann leggur
það í eyði.”
Hér er sjálfsagt of langt farið í dóm-hörkunni. Patten
er auðsjáanlega ekkert stórskáld, en svipleysið á þessum
afbökunum hans er alls ekki skáldskaparspjöllum einum að
kenna, heldur hinu miklu fremur, að eldur og sannfæring
og tilfinningadýpi trúarinnar sjálfrar hverfur með öllu úr
sálmunum, þegar hann hefir fært þá úr lagi. Nýmælasýkin
er skynsemskan gamla í nýjum búningi og ekkert annað,
og skynsemskunni fer fátt miður úr hendi, en andleg ljóða-
gjörð. Hún kemur ekki þeim söng upp, nema hún sæki
bæði hreiminn og andann til trúarinnar. Hvort Patten
þessi sé únítar eða nýguðfræðingur, vitum vér ekki. Breyt-