Faxi - 01.06.1966, Síða 4

Skemmdarverk unnin í skrúð-
garði Keflavíkur
á eigin ábyrgð meðan unnt er, en ekki
fæðingarhreppsins.
Nú sá ég að fiskveiðar með þeirri að-
ferð, sem hér er viðhöfð, voru svo óviss
atvinnuvegur, að það var beinlínis hættu-
legt að byggja lífsvon sína á honum. Eg
fór þá að verja frístundum mínum til
jarðræktar meira en áður og almennt gerð-
ist í þá daga. Túnið, sem er um 314 dag-
slátta, afgirti ég og sléttaði nær 14 af því.
Við það, og betri hagnýtingu áburðarins,
tók það þessum breytingum: Fyrri árin
10 (1880—89) fékk ég af því til jafnaðar
25 hesta, minnst 18, og hafði þá ýmist 1
eða 14 kú. En 7 árin síðustu (1890—96)
fékk ég að meðaltali 53 hesta, mest 60,
fjögur seinustu árin, og hafði þá tvær kýr.
Þetta eru að vísu ekki mikil verk. En efnin
voru engin og kraftarnir veikir, þó viljinn
væri sterkur. Tæki hver jarðarpartur jafn-
miklum breytingum að dltölu á ekki lengri
tíma, geta menn séð, hvort það hefði ekki
nokkra þýðingu fyrir landbúnaðinn .—
Kálgarður sá, er ég tók við var um 60
ferfaðmar. Við hann bætti ég 100 ferföðm-
um. Aður var uppskeran 114—6 tn. af
rófum, síðan 20—33 tn. — Auk þess hefi
ég hlaðið og ræktað kálgarða í grýttum
óræktar-móa og gróðurlausum mel utan
túns, sem eru samtals 1080 f. f. Nú er ég
þó að rækta grasblett í þeim 180 f. f. I vor
var í fyrsta sinn sáð í alla þessa garða. Þó
eru þeir ekki komnir í fulla rækt enn, til
þess þarf langan tíma og mikla fyrirhöfn,
því jarðvegur er hér alveg næringarlaus
fyrir garðjurtir, þangað til að hann hefir
fengið mikinn og góðan áburð. En hér er
lítið um hann, afgangs túnum, utan þara,
og er langur og erfiður vegur að flytja
hann. — Þegar þessir garðar eru komnir
í fulla rækt, mun ég skýra frá uppskerunni
til að vita hvort yður þykir ekki gagn og
gaman að eiga slíkan blett. Nóg er af líkum
jarðvegi hvar sem er og víða miklu betri.
Garðar þessir eru í óskiptu landi. Þess
skal getið, hlutaðeigendum til maklegs heið
urs og öðrum til eftir-dæmis, að jarðeig-
cndur hafa góðfúslega leyft mér að byggja
þá með því skilyrði, að ég megi njóta
þeirra að kostnaðarlausu, meðan ég dvel
hér í hreppi, eða konan mín.
Ég þarf ekki að taka það fram, að
einmitt af því að ég snéri mér að jarðrækt-
inni hefi ég komist af án sveitarstyrks,
þrátt fyrir voðalegt aflaleysi ár eftir ár,
veikindi og mikla ómegð, — ég á nú 10
börn á 1.—16. ári. — Þess skal jafnframt
getið, með innilegu þakklæti, að hrepps-
Á hinum almenna borgarafundi, sem
haldinn var í Keflavík rétt fyrir nýafstaðn-
ar bæjarstjórnarkosningar, kom það m. a.
fram, að til fegrunar á skrúðgarði bæjar-
ins, hefði á síðast liðnu kjörtímabili verið
varið 1.5 millj. króna.
Nú á dögunum leit ég inn í garðinn til
að sannfærast um þessar miklu og fjár-
freku framkvæmdir, og þó ég naumast fái
skilið, að það sem þar er að sjá, hafi verið
svo dýru verði keypt, sem að framan getur,
þá er ei að síður víst um það, að þar hefir
margt verið vel gert og garðurinn í heild
tekið miklum stakkaskiptum til bóta frá
því sem áður var, undir stjórn hins ötula
garðyrkjumanns bæjarins, Guðleifs Sigur-
jónssonar.
En það sem sérstaklega vakti athygli
mína, á leið minni um garðinn, voru and-
styggileg skemmdarverk, sem þar hafa
verið unnin nú að undanförnu og sem
sum hver eru þess eðlis, að fólk mun vart
trúa.
Skulu hér nefnd nokkur dæmi:
Sprengdar hafa verið upp rafsoðnar
hliðgrindur á girðingunni að norðan. Ráð-
ist hefir verið á hið nýja og vandaða garð-
hús, sprengd göt á hurðir þess, veggir
ataðir málningaklessum, útiljósastæði snúin
niður og þakið sligað. Þó ljótt sé, þá er
þetta aðeins forsmekkur þeirrar smánar,
sem við augum blasir, er lengra kemur
inn í garðinn. Minningarstöngin fræga, —
stolt bæjarins og prýði með Jóns Sigurðs-
sonar skjöldinn greiptan í fótstallinn,
hefir ekki sloppið við æði þessara skemmd-
félagar mínir o. fl. hafa sýnt mér mjög
mikinn velvilja og hjálpfýsi, bæði í veik-
indum og endranær, og þeir, sem nokkurs
megna, styrkt mig og stutt á ýmsan hátt
til að komast áfram. — Og þó ég hafi nú
sleppt jörðinni, vegna þess að ég sá mér
ekki fært að borga eftir hana, — það er
erfitt þegar tveggja ára sjávarafli nægir
ekki í eins árs eftirgjald, — þá nýt ég þó
kálgarðanna. Og einmitt þess vegna er ég
ekki vonlaus um að halda barnahópnum
mínum frá sveitinni, meðan heilsa og
líf endist. —
arvarga, sem hafa mölbrotið skjöldinn,
losað síðan flagglínuna og keyrt í harða-
hnút upp við hún, svo nota verður krana
til að ná henni aftur niður. Grasvöllurinn
hefir verið stórskemmdur með þvi að nota
hann fyrir fótboltavöll, einnig hefir trjá-
og runnagróðri í garðinum verið stórspillt.
Trén hafa ýmist verið rifin upp, brotin
niður eða barkarflett. Gangstétt, sem
steypt hafði verið í kringum tjörnina og
sem fyrst og fremst var ætluð börnum, er
vildu sigla litlum skútum á henni, hefir
nú verið sprengd og brotin og stykkjun-
um síðan fleygt út í tjörnina, ásamt öðru
rusli, sem þessi trantaralýður hefir dregið
út í hana, þ. á m. slöngum og dekkjum
til að fleyta sér á, en allt slíkt er fortaks-
laust bannað.
Stór víðihrísla, sem var í hólmanum,
hefir verið fjarlægð og fuglar, sem sezt
höfðu að á tjörninni, teknir og úr þeim
pínt lífið á hryllilegan hátt, en upplýsingar
um þann ljóta verknað hefi ég beint frá
garðyrkjumanninum, sem þó vildi helzt
ekki þurfa að lýsa þeim viðbjóði nánar.
Hans álit var, að þessi skemmdarverk
væru unnin af unglings piltum á aldrin-
um 14—16 ára. Væri lögreglunni kunn-
ugt um nöfn sumra þeirra og mundi hún
nú fylgjast með framvindu þessara mála
en tjónið af skemmdum þessum kvað hann
aldrei metið minna en tuttugu þúsund
krónur.
1 stuttu viðtali sem ég átti við Guðleif
og yfirlögregluvarðstjórann, Tryggva
Kristvinsson um þessi mál, báðu þeir blaðið
að koma þeirri eindregnu ósk til foreldra
ungmenna hér í bæ, að þeir fylgist betur
með gerðum barna sinna og brýni fyrir
þeim mannsæmandi framkomu, jafnt úti
í ríki náttúrunnar sem í daglegri um-
gengni við menn og málleysingja. Þá skora
þeir einnig á alla góða bæjarbúa, að hringja
tafarlaust til lögreglunnar, sjái þeir börn
eða unglinga vinna skemmdarverk, hvort
heldur er á gróðri jarðar eða mannvirkj-
um, svo þeim verði refsað fyrir. Undir
þessi tilmæli tekur blaðið af heilum hug.
H. Th. B.
84 — FAXI