Faxi

Ukioqatigiit

Faxi - 01.01.1975, Qupperneq 2

Faxi - 01.01.1975, Qupperneq 2
RÆTT VIÐ HJÖRT B. HELGASON, KAUPFÉLAGSSTJÓRA í SANÐGERÐI - FYRRI HLUTI Togarinn beygði á sein- ustu stundu og þá sáum við nafn hans og númer, — EN SKIPVERJAR HENTU I OKKUR KOLAMOLUM Ég var smáhnokki, þegar ég sá Hjört B. Helgason. Mjólkurbíllinn hans græni óók daglega um veginn, Ford hálfkassi, og ég minnist þess ávallt, hvað Hjörtur var kvikur í hreyfingum, þegar hann snaraði mjólkurbrúsunum, sumum níð- þungum, léttiJega upp á pallinn, gætti vel hvort allt væri ekki í röð og rcglu og enginn okka,r forvitinna krakkanna værum nærri bílnum, en h.ann var á- vallt alúðlegur og hlýjan geislaði af andliti hans, þcgar hann gaf sér stund til að yrða á okkur. Þá fylgdi kannski ein og ein karamella eð,a brjóstsykur- moli í kveðjuskyni, sem hann dró úr pússi sínu og rétti okkur, — þvílíkt og annað eins, fyrir smádrengi í þá daga, er sælgæti taldist til .algers munaðajr. Mjólkurbílsins var líka beðið með nokkurri eftirvæntingu að kvöldi, þeg- ar hann kom úr höfuðborginni með tómu brúsana, ekki af því að við vær- um að vonast efti.r góðgæti frá Hirti, heldur af því, að stundum var í þeim skyr og ostur, sem var ekki d,aglega á borðum alþýðufólks í þá daga. Þá þurfti ekki að hvetja svanga snáða til að .rogast heim með stóra mjólkur- brúsa. Já, tímarnir hafa breytzt. Sama ljúfmennskan og áður En Hjörtur hafði ekki ætlað sér að verða eilífur augnakarl í bíl'stjórastarf- inu. Einn daginn var hann hættur og annar t'ekinn við, svo að ég hef rétt stöku sinnum séð honum bregða fyrir og eiginlega ekki átt við hann orða- skipti, fyrr en ég barði að dyr'um hjá honum á Hlíðarveginum í Sandger'ði, þar sem hann býr, — og óskaði eftir viðtali. Og með sömu ljúfmennskunni og hann sýndi okkur snáðunum við mjólkurbílinn fyrir hartnær fjórum áratugum, bauð hann mér að ganga í hús sitt, horfði íbygginn framan í mig — eins og ttl að átta sig á svipnum — „nú kannast ég við þig,“ sagði hann, „viðtal, ég veit ekki hvort ég hef frá svo miklu að segja,“ og færði til á borðstofuborðinu ýmis pappír'sgögn frá kaupfélaginu, til hliðar, fimlegum hreyfingum. „Þú verður að fyrirgefa, ég var að vinna í pappírum fyrir kaup- félagið, maður getur ekki sinnt þeim fyrr en á kvöldin." Varlegt að meta manninn í árum Á meðan li'taðist ég um í stofunni. Myndir prýddu veggi og gnótt góðra bóka var í hillunum. „Sem stendur bý ég einn hérna, kon- an hefur verið á sjúkrahúsi í nokkur ár, og ég hef enga leigjendur í augna- blikinu,“ segir Hjörtur í afsakandi tón, um leið og hann fær sér sæti í hæg- indastólnum. „Minnið er nú eitthvað farið að ryðga, svo ég get' víst ekki sagt frá mörgu, en við skulum sjá til.“ Rödd hans er mjög hljómhrein og vinaleg, gæt'i alveg eins ver'ið rödd ungs manns, en ekki þess, sem á sér 76 æfiár að baki, og Hjörtur hefur furðu- lega lítið látið á sjá frá því á mjólkur- bílnum. Þarna sannast, að varlegt er að meta manninn í árum, þau eru aðeins tala, sem segir lítið um and- og líkam- lega heilsu. Mi.nn skóli hefur verið starfið „Ég ákvað snemma að verða annað hvort bóndi eða vinna fyrir samvinnu- verzlunarfélög, en það tók mig mörg ár að komast inn á þá braut, eiginlega ekki fyrr' en á seinasta hluta ævinnar, en þá hafði ég fengizt við ým'is störf um áratuga skeið. Skólaganga mín var ekki löng, aðeins þrjú ár í barnaskóla. Það s'tóð heima, ég var tíu ára þegar skólaskyldan var lögleidd árið 1908, og ég uppfyllti hana, en ekker't meira. Minn skóli hefur síðan verið í starfi, og þar hef ég búið lengi að þeirri þekk- ingu sem ég öðlaðist undir stjórn Þórð- ar Ásgrímssonar, í ver'zlunarstörfum og ýmislegu sem að verzlun laut. Hann var afbragðsmaður, sem vildi mér vel.“ Og Hjörtur á bjart'ar minningar' um margt annað frá bernskudögum sínum á Akranesi, þar sem hann ólst upp, og úr Hálsasveitinni, þar sem hann var í sveit í fjögur sumur. „Einna minnisstæðastur er mér Sig- urður hómópati, sem stundaði lækn- ingar út á Akranesi um tíma, en fór síðan til Reykjavíkur og stundaði lækn- ingar lengi eftir það, enda varð hann fjörgamall. Menn höfðu mikla trú á hæfileikum hans. Hann var anzi dug- legur og kvikur karl, og Jón sonur hans, skipstjóri, var einnig mjög mikill atgervismaður og skemmtilegur, en hann er faðir' Ríkharðar knattspyrnu- kappa.“ í flutningum fyrir verzlanir við Faxaflóa Tal okkar berst' nú að því hvenær Hjörtur hleypti heimadraganum og hvers vegna örlögin báru hann suður á Nes. ,Þegar þeir Haraldur Böðvarsson og Loftur Loftsson keyptu Sandgerði af Matthíasi Þórðarsyni, bróður Guð- mundar í Gerðum, fór ég með Lofti suður árið 1914 og var hjá þeim til árs- ins 1919, að ég fór aftur til Akraness og starfaði við lítið kaupfélag, pöntun- arfélag, sem verkalýðsfélagið hafði stofnað. Eftir misheppnaðan rekstur — við skulum víkja að því síðar, — fór ég súður aftur, kvæntist Svéinbjörgu Jónsdóttur frá Flankastöðum, og keyptum við Klöpp, hérna fyrir innan Sandgerði, en næstur á undan okkur 2 — FAX I

x

Faxi

Direct Links

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Faxi
https://timarit.is/publication/678

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.