Faxi - 01.06.1999, Qupperneq 3

[
FAXI Jlíní I!)!)!)
Leikfélag Keflavíkur sýndi
töluvert áræði með því að
taka til sýningar verkið
„Stæltu stóðhestarnir“ eftir Ný-
Sjálendingana Anthony McCarten
og Stephen Sinclair. Leikritið heit-
ir á frummálinu Ladies Night og
halda höfundarnir því fram að
breska kvikmyndin The Full
Monty hafí verið byggð á leikritinu
og er það orðið vel þekkt um heim
allan enda sló kvikmyndin ræki-
lega í gegn á síðasta ári.
Leikritið fjallar um hóp ungra karlmanna sem eru
að reyna að sætta sig við lieldur innihaldslitla tilveru
en óhætt er að segja að það gangi þeim ekki vel. Þcir
eru flestir atvinnulausir og er jafnvel svo komið að
skemmtanalífið veitir þeim orðið frekar litla ánægju. I
Þeim finnst þeir vera farnir að endurtaka sí og æ
sömu hlutina og segja sömu brandarana hvað eftir
annað. Þeim finnst þeir því þurfa á einhverju nýju að
halda, einhverju sem lífgar rækilega upp á tilveruna.
En livað ætti það svo sem að vera? Svarið finna |reir
í auglýsingu í blaði þar sem auglýst er eftir
karldönsurum til að dansa nektardans á skemmti- j
stöðum bæjarins!
I fyrstu gantast þeir með þessa hugmynd en að
lokum ákveða fimm þeirra að slá til. Til að gera
langa sögu stutta fáum við að fylgjast með undirbún-
ingi og æfingum - þeir fá dansarann Glendu í lið
með sér og hún kennir þeim þær þokkafullu hreyf-
ingar sem vekja skulu erótískar tilfinngar hjá öllum
konum. Þegar stóri dagurinn rennur upp liggur þó
við að hópurinn gugni á ætlunarverkinu en Glendu
rekur þá áfram og þeir fiytja magnaða sýningu -
sýningu sem endar á því að dansaramir fara alla leið
og standa alsnaktir á sviðinu frammi fyrir fullum sal
áhorfenda. Hvort þeir koma nokkum tíma fram aftur
fáum við ekki að vita, enda er það ekki málið - jreir
hafa sannað fyrir sjálfum sér og öðrum að þá skortir
ekki kjark til að takast á við hið nýja og erfiða. Og
maður fer út af sýningunni með þá fullvissu að ungu
mennirnir verði aldrei hinir sömu aftur.
Þessi sýning stendur að sjálfsögðu og fellur fyrst
og fremst með piltunum fimm (og reyndar einnig
þeint sjötta sem lét ekki tilleiðast). Allir eru þessir
leikarar ungir að árum og er ekki að orðlengja það
að þeir stóðu sig með prýöi. Þetta voru þeir Jón Mar-
ínó Sigurðsson, Sigurður Amar Sigurþórsson, Amar
Fells Gunnarsson, Alexander Ólafsson, Davíð Guð-
brandsson og Örn Ingi Hrafnsson. Davíð lekk
reyndar það hlutverk að leika drag-kynni og stóð
hann sig með slíkum ágætum að hið hálfa hefði ver-
ið nóg eins og svo vinsælt er að segja nú ú dögum.
Hulda Guðrún Kristjánsdóttir lék Glendu á rögg-
saman máta og Helgi Helgason og Gísli B. Gunnars-
son léku þá Jónas eldri og Jónass yngri sem áttu
stærstan þátt í að koma dönsurunum á framfæri.
Skiluðu |reir ágætlega því hlutverki.
Þýðendur leikritsins eru félagar í LK, þcii Júlíus
Guðmundsson og Ómar Ólafsson, og þótt þetta sé
þeirra fyrsta verk ú þessu sviði þá leystu þeir það
listavel. Málfar persónanna var bæði lipuil og nægi-
lega staðfært til að það kæmist vel til skila til áhorf-
endanna sem að þessu sinni var hæfileg blanda af
ungum og öldnum!
Þáttur leikstjórans, Andrésar Sigurvinssonar,
verður varla ofmetinn í þessari sýningu en hann
ásarnt danshöfundi, Emilíu Jónsdóttur. skópu heil-
stæða sýningu þar sem það voru einmitt sviðshreyf-
ingar og látbragð leikaranna sem léku svo stóra
rullu. Þótt sviðsmyndin haft verið einföld í sniðum
þá þjónaði hún tilgangi sínum og gaf áhorfendum
svigrúm til að beita ímyndunarafli sínu. Andrés
Breiðfjörð ljósamaður lék og stórt hlutverk - ekki
síst á þeirri stundu þegar hinir stæltu stóðhestar
sviptu síðustu dulunni af sér.
Því má svo bæta við að LK var boðið að sýna
leikritið í Þjóðleikhúsinu því uppfærslan hal'ði verið
úrskurðuð áhugaverðasta áhugamannasýning |retta
árið. Leikritið var sýnt fyrir fullu liúsi við frábærar
móttökur. Til hamingju með góða sýningu Leikfélag
Kellavíkur og takk fyrir. Vonandi gefur þessi ágæta
sýning ykkur frekari vind í seglin.
HH.
FAXI 27