Straumar - 01.08.1927, Síða 15

STEAUMAE
liífi
söfnuðir mega ekki víkja frá? Eða álítur prestastefnan
báðar jafngóðar, og að höfuðatriðið sé að trúa, að Jesús
hafi verið guðs sonur á einhvern hátt, sem vér getum
ekki skilið eða vitað? Svo virðist við fyrsta tillit og væri
það vel. En — hversvegna er það þá ekki tekið skýrt
fram, að sú sé meiningin, úr því að skilja má orðin á
annnan veg? Er ekki loðið að tala svona? Jú, og það
er ó h e i 11. Þvi að það er víst, að prestar þeir sem sam-
þyktu þetta eru alls ekki allir á sömu skoðun um, hvað
guðs sonur þýðir. Sitt meinar hver í huga sér.
Og almenningur, hvernig á hann að skilja þessa
hvatningu til sín? Nú vita það allir, að um þetta atriði,
faðerni Jesú hefir almenningur allmikið hugsað á síðari
tímum og deilt um. Þegar nú þeir leikmenn, sem ekki
trúa meygetnaðarkenningunni, sjá þessa hvatningu frá
prestastefnunni, hugsa þeir: „Þarna sjáið þið, prestastefn-
an heldur ekki fram meygetnaðinum, hér stendur bara
„guðssonur“. Svo eru hinir, sem trúa meygetnaðinum og
er sárt um þessa trú sína. Þegar þeir sjá hvatninguna,
líta þeir svo á, að prestastefnan brýni fyrir þeim og fjar-
verandi prestum að 'víkja hvergi frá meygetnaðarkenn-
ingunni, hún sé sú eina rétta.
Til þess nú að gera þetta orðalag, „guðssonur“, enn
loðnara og óákveðnara, til þess að hver geti stutt sína
skoðun enn betur við það, er hnýtt við orðunum, „sam-
kvæmt heilagri ritningu“. En samkvæmt ritningunni þýða
orðin guðs sonur nokkuð margt. T. d. Israelsþjóðina1),
konunga hennar2), engla3), Messias4), Jesúm sem sér-
staklega son guðs í andlegri merkingu3) og Jesúm sem
son guðs getinn af heilögum anda, ekki af manni6). Það
er þvi ekki aðeins, að hér sé loðið talað, lieldur er þetta
hreint og beint fals og aftur fals, og mótmæli því
hver sem getur.
Eg hefi nú gengið út frá því, að orðin „guðs sonuru
væru notuð i algerlega óákveðinni merkingu, og að þau
1) 2. Mós. 4,22. 2) 2. Sam. 7,14.; Sál. 3,7. 3) Job 1,6.
5,7. 5) Mark. 13,32. &) Lúk. 1,85; Matt. 1,18.
*) Mark.