Straumar - 01.09.1927, Síða 14

140
STRAUMAR
myndum. Maður gæddur sálrænum hæfilekum — ef til
vill málarinn sjálfur — hefir sennilega séð bjarma þenna
með dulskygni sinni og þannig eru staðfestar sýnir slíkra
manna nú á dögum.
Takmarkið. En hvert liggur þá leið vor. Svarið
hljóðar svo, að vér vitum það ekki. Þetta er sízt að undra.
Vér vitum ekki hvert sólkerfið rekur, og þá er ekki við að
búast, að vér getum leyst úr enn þyngri vanda, spurning-
unni um ákvörðun mannsandans. Vér höfum hugmyd um
áttina og verðum að láta oss það nægja. Vér vitum að sól-
kerfið stefnir að marki í stjörnumerkinu Hercules, enda
þótt það taki nokkrar miljónir ára, að það komist þang-
að. Á líkan hátt erum vér réttlætt í þeirra trú, að fram-
för mannsins miði að víðtækari þekkingu, öflugri mætti
og fegurri dygð. Ennþá vitum vér ekki hvað úr oss kann
að verða. Vér hljótum að bíða og sjá hvað verða vill. Má
vera, að það sé snjallasta tilgátan, sem gerð hefir verið,
er Dante1) setur fram í Paradiso“, á þá leið, að sálir rétt-
látra manna, sem náð hafi fullkomnun, myndi krónublöð
hinmeskrar rósar. En þetta á langt í land og það er ekki
sérstaklega að skapi nútímamannsins að kafa dj úpt í heila-
brotum, eða láta hrífast með til skáldlegs hugmyndaflugs.
Hann lætur sér lítið nægja, 'krefst að það sé bygt á skyn-
samlegum grundvelli. Að minsta kosti er hægt að segja,
að skynsamlegast sé að trúa, eins og rithöfundur einn
kemst að orði, að líf vort sé skóli og hinn harði agi þess,
sem oss virðist svo, verði skýrður fyrir oss í einhverjum
hinna efri bekkja; ennfremur að vér komumst upp í einn
þessara æðri bekkja við andlátið, og hagur vor fari eftir
því, hvemig vér notuðum tækifærin, sem urðu á vegi vor-
um á jörðu hér, en glæsileg örlög séu í vændum, sem vér
fáum ekki skilið að svo búnu.
Eftir „Light“ 7. maí 1927. S. St. þýddi.
x) Dante Alighieri (126&—1321) mestur ítalskra skálda.
Heimsfrægt er rit hans „Divina Comedia" (hinn guðdómlegi
leikur). Skiftist í 3 höfuðkafla: Inferno (helvíti), Purgatoris
(hreinsunareldur) og Paradiso (Paradís).