Straumar - 01.12.1928, Page 8

182
STRAUMAR

en vér erum. Hann var einmitt hreinmannlegur; það er-
um vér fæat af oss. Það mannlega í mörgum mönnum er
ákaflega máð og slitið og sýkt eins og það kemur í ljós.
Fullkominn maður er fágæt vera. Jesús var fullkominn
maður. Hann er maðurinn í Guðsmynd eins og oss er ætl-
að að verða með hans hjálp. Jesús kallaði sjálfan sig
„mannssoninn“ til þess að sýna oss bræðrabandið við sig,
sýna oss, hvert leið vor lægi í helgun og siðgæði.
En um leið og eg vil hvetja oss alla til þess að missa
aldrei sjónar á barninu, sem fæddist eins og önnur börn,
manninum sem var maður eins og vér og þó frelsari vor
allra, um leið og eg bið þess, að vér veitum honum við-
töku í hugum vorum sem ástkærum rir.i og stærri bróð-
ur, fullum náðar og sannleika, vil eg vara yður við einni
hættu, sem víða gjörir nú vart við sig. Það er hægt að
segja, „ó Jesús bróðir beztiu þannig, að í því liggi óend-
anlegur fögnuður yfir því að eiga guðdómlega þroska- og
vaxtarmöguleika í samfélagi við hann, að það sé hjálpar-
beiðni hjarta, sem þráir Guð, að það sé þrungið af óend-
anlegu þakklæti fyrir það hjálpræði, þá von, það eilífa
líf, sem liann hefur veitt oss aðgang að. Þá er það gott,
þá er það sagt í réttum hug. En það má líka segja „Jesús
var maður eins og vér“ þannig, að það aé herfilegt sjálfs-
hól af oss og herfileg niðrun um hann. „Eins og véru!
Hverjir erum vér? Erum vér ekki flestir smáir, vesælir,
valdalausir og reikandi í ráði, jarðbundnir og þröngir í
hugsunum og verkum, ómóttækilegir fyrir alt óvanalegt,
stórkostlegt 'og leyndardómsfult? Eigum vér að voga að
setja oss við hlið hans og segja: Svona var hann. Er þess
að vænta, að með því hugarþeli til hans og því mati á
honuin, fáum vér risið upp og sigrazt á örðugleikum lágra
hvata og smárra hugsana? Nei, þessu líkur var ekki Jesús
Kristur. Ef þú kennir skyldleikans við Krist þannig, að
það svifti þig allri hvöt til þess að öðlast hærri þroska,
þá er illa farið. Að koma auga á Jesúm sem \in sinn og
bróður á að vera slíkt fagnaðarefni, að ekki fái orð lýst;
sú hvöt til þess að öðlast guðdómlega eiginleika hans, að
ekkert fái staðist á móti, sú sigurvissa, sem aldrei bognar.