Straumar - 01.12.1928, Blaðsíða 10

184
STRAUMAK
og heldur kynnu’ að grynnast silfurgjöld
í góðri pyngju’ og lækka safn í skrínu.
Þeim fanst hann geymdur bezt í grafarþró.
En Pílatus þeim frelsa vildi' hann frá,
hann fann það glögt, hann saklaus mundi dæmdur.
Hann þóttist mundu þar til gott ráð sjá,
því þar var geymdur upphlaupsmaður ræmdur,
og margfalt sek r fyrir morð og rán.
Sú venja ríkti, að veita einum grið,
er væri kærður, fella refsigjöldin,
og gefa honum lausn og fullan frið
til frelsis, liver það hlyti, réði fjöldinn,
því almenningsins úr því kosning skar.
„Nú yður býð ég“, inti landstjórinn,
„að annar þessi hljóta skuli frelsi,
og veljið nú, hvort viljið „konunginn“,
hann verðskuldar ei dauða eða helsi,
eg sízt finn nokkuð saknæmt honum hjá“.
En blindur múgur bað og krafði skjótt
og barði hnefum, æpti hásum rómi,
og æstur upp af óvinunum, fljótt
hann úrskurðaði sínum sleggjudómi:
„Nei, ekki Jesú. Gef oss Barrabas“!
Og svo var gjört. Hann gaf þeim lausan mann
með glæpalíf og upphlaup, morð og rán.
En Jesús strýktur, hrakinn píndur; hann
hinn hreini og góði deyr við kvöl og smán.
En frelsi’ og heiðri fagnar Barrabas.
Þorsteiun Kiíistjánsson.