Alþýðumagasín - 01.11.1933, Side 6

Eftii’ sömu stúlkuna sem skrifaði »Eftir miðnœtti á Hótel Borg.«
Þetta sögubrot fékk forlagið í
hendur um sama leiti og »Eftir
miðnætti á Hótel Borg« var full-
prentað. Stúlkan segir i bréfi sínu
að í raun og veru sé þetta kafli
sem hafi upprunalega átt að vera
í sögunni en sem hún hafi af ýms-
um ástæðum felt burtu. — »En»,
skrifar hún, »ef ykkur sýnist svo
megið þér nota kaflann við annað
tækifæri, sem sjálfstæða sögu«.
Þetta skeði fyrsta veturinn sem
ég bjó hjá Nönnu ....
í næsta húsi við okkur bjó ný-
fermd telpa, sem við kölluðum
Diddu, eftir að við fórum að kynn-
ast henni. Foreldrar hennar voru
taldir með betri borgurum og
heimili þeirra var alþekt fyrir það
tvent, sem mest þótt prýða fjöl-
skyldulíf, — höfðingskap og guð-
rækni.
Faðirinn var kaupsýslumaður,
vel efnum búinn og góðvinur
ýmsra helstu manna borgarinnar.
4
— Ég sá hann aðeins í örfá skifti
því bæði var hann mikið í ferða-
lögum, og svo umgekst hann ekki
þarin félagsskap sem við vorum i.
Móðir Diddu kyntist ég aftur á
móti fljótt. — Það var falleg og
tíguleg kona, og svo ungleg að
flestir álitu hana innan við þrítugt,
sem sáu hana í fyrsta skifti, þó
hún væri nær fertugu.
Didda var einkabarn þeirra
hjónanna, lítil og ljóshærð með
óvenju fritt andlit. Hún var glað-
værðin sjálf, en oft svo barnsleg,
að það vakti jafnvel undrun mína,
sem var þó nýkomin til bæjar-
ins úr fámenni.
Þegar leið á veturinn för Didda
að venja komur sínar í húsið til
okkar og taka öðruhvoru þátt í
hinu glaðværa lífi, sem við lifðum
— En ávalt var hún í okkar hóp
skoðuð sem barn, — stórt og
skemtilegt barn.