Alþýðumagasín - 01.11.1933, Síða 26

FllþýðukueSskapur
0í5ur dq sagnabrot um haguröinga
í þennan kafla verða ekki aðeins teknar ferhendur sem skara fram
úr að listfengi að formi, eða viðamiklu efni. — Heldur er ætlunin að
gefa hér smátt og smátt sýnishorn af islenskum alþýðukveðskap og
tækifærisstökum, sem koma til dyranna eins og þær eru klæddar. Ald-
ur verður heldur ekki látinn ráða vali, en hepnist á þennan hátt að
ná ofurlitlu yfirliti yfir íslenskan alþýðuhugsunarhátt, með tíð og tíma
— þá er tilganginum náð.
Margrét hét fylgikona Antoníus-
ar galdramanns í Grímsey, Jóns-
sonar sem kunnur er af sögum
— Margrét átti son, Alexander
að nafni, sem fékk mikinn orð-
stýr sem formaður. — Það var
um miðja 18. öld, að hann í einni
för sinni milli Grímseyjar og lands
lenti í allmiklum hrakningum. Um
það orkti þá Árni Jónsson skáld-
á Stórahamri í Eyjafirði, kveðling
j er hann nefndi »Svaðilför«. Er
þar á meðal þessi velkunna vísa
öslaði gnoðin, beljaði boðinn,
hungaði voðin, Kári söng.
Stýrið gelti, aldan elti
inn sér helti á borðin löng.
Og ennfremur:
og Sigríði þessum áðurgreindum
ákvæðum og að valdsmaðurinn
mætti með réttu taka Sigríði til
sín „og hafa af henni sannar
sögur þó án pintingar". En Jóni
dæmdu þeir tylftareið innan sex
vikna frá birtingu dómsins, með
þeim eiðsformála, sent honum
hefði áður verið stílaður að Ball-
ará, þar er sá eiðstími var ekki
liðinn. En ynni hann ekki eiðinn
skyldi hann »rétt tekinn og fang-
aður«. Ekki voru dómsmennirnir
samt sammála um dóminn. Vildu
24
fjórir þeirra ekki dæma Jóni eið-
inn. heldur að hann væri strax
tekinn undir nýja prófun og dóm
og fyrir því kom öllum dóms-
mönnum saman um að skjóta
dóminum til Gísla lögmanns Þórð-
arsonar og láta hann skera úr
um réttmæli hans.
Dóminn skyldi sem fyrst lesa
þeim Jóni og Sigríði, og var svo
gert, en ekkert var hróflað við
sambúð þeirra Steinunnar konu
hans eða búi þeirra og fjármun-
um. framh.