17. júní - 01.06.1925, Blaðsíða 2

2
17. JUNI
á þriðja ári, en yngsta barnið ársgamalt.
Þegar Margrjet misti mann sinn flutti
hún með börn sín til Akureyrar, í hús
sem hún átti þar, en fór skömmu seinna
að búa á parti af jörðinni Eyrarland*
sem liggur skammt fyrir ofan Akur-
eyrarbæ; ólst Jakob þar upp og syst-
kini hans. A veturna hjelt cand. theol.
Jóhannes Halldórsson barnaskóla á þeim
árum á Akureyri, og gekk Jakob á
skólann fram að fermingaraldri en þegar
hann stækkaði fjekst hann við fiskveiðar
og heyskap á sumrin. Veturinn 1873—
74var Jakob aðstoðarkennari við barna-
skólann á Akureyri, en um vorið 1874
fór hann austur á Seyðisfjörð, til Sig-
urðar Jónssonar Gauta, sem þá var
verslunarstjóri við verslun Gránufjelags-
ins, sem þá byrjaði þar. Var Jakob
þar, þangað til haustið 1879 að hann
sigldi til Kaupmannahafnar, og var á
skrifstofu hjá Tryggva Gunnarssyni
þann vetur og næsta vetur þar á eftir,
en á sumrin hjá Sigurði Jónssyni.
Sumarið 1882 var hann á AKureyri
með Tr. Gunnarssyni en sigldi með
honum um haustið. Vorið 1883 varð
Jakob verslunarstjóri við verslun Gránu-
fjelagsins á Raufarhöfn, og giftist þá
um haustið danskri konu. Þau bjuggu
á Raufarhöfn í 10 ár og eignuðust fimm
börn. Auk verslunarstaríanna stund-
aði Jakob einnig nokkuð fiskiveiðar;
og hann var flest árin hreppsnefndar-
oddviti í Presthólahreppi, safnaðarfull-
trúi og sýslunefndarmaður, og síðustu
árin amtsráðsmaður í Austuramtinu.
* Um, eða fyrir 1880 varð hún íorstöðukona
spítalans á Akureyri og dó þar, komin um
sjötugt.
Árið 1893 lagði Gránufjelagið niður
verslunina á Raufarhöfn, sigldi Jakob
þá með fjölskyldu sína til Kaupmanna-
hafnar og var á skrifstofu Gránufjelags-
ins um veturinn. Skömmu seinna byrj-
aði hann að versla sem umboðsmaður
fyrir íslenska kaupmenn, og leysti
borgarabrjef sem stórkaupmaður, vorið
1896. Fyrir þann tíma voru aðeins fáar
alinnlendar verslanir á íslandi. Flestar
verslanirnar voru eign danskra kaup-
manna, sem voru búsettir í Danmörku,
en höfðu verslunarstjóra til að reka
verslunina á íslandi og voru sjálfir
aðeins lítinn tima úr sumrinu þar. Um
og eftir 1890, fór mikil breyting að
kcmast á þetta. Ekki einasta fjölgaði
kaupfjelögum mjög, heldur fóru margir
innlendir menn að reka verslun og
þeim fjölgaði óðum, eftir því sem
gufuskipaferðirnar fóru i vöxt. Sumar af
verslunum þessum urðu þó skammærar.
Margir byrjuðu að versla, án þess að
hafa nokkurn verulegan höfuðstól, og
vantaði oft reynslu og þekking á versl-
un, en höfðu að keppa við eldri
verslanir, sem höfðu hvorttveggja, og
var ekki að búast við að það færi vel,
enda fjellu margir í valinn, eftir styttri
eða lengri tíma. En svo voru aðrir
sem reyndust duglegir, áreiðanlegir og
ráðdeildarsamir, gátu staðið í skilum
og smátt og smátt með iðni og spar-
semi eflt verslunina, og orðið sjálf-
stæðir menn.
Þegar Jakob byrjaði verslun sína,
var við ýmsa erfiðlelka að stríða.
Viðskiftamenn gat hann að vísu fengið,
en það var ekki gagn að þeim við-
skiptamönnum, sem ekki-gátu staðið